Bu arada ben Yağmur . Bir türlü kendimi tanıtmaya sıra gelmedi . Her neyse. Dediğim gibi babam daha kötü davranmaya başladı. Ve bu gün geçtikçe artıyor . Ben ve abim bunun elbette farkındayız . Bizi tersliyor hatta daha önce hiç yapmadığı halde bize vurabiliyor bile neyse öğle yemeği için aşağı inmem gerekiyor . Evet tam tahmin ettiğim gibi geçti yemek abimin ve benim ellerimiz titriyor. Çünkü babamdan korkuyoruz. Abim ve ben sofradan aç kalktık çünkü bir tabak daha yemek isteyemedik ve ayrıca bu gün kahvaltı dahi yapmadık. "Ben artık dayanamıyorum "dedim abime "Tahammül edemiyorum ". "Bende" dedi abim çünkü çok ürkütücü. "Bir yol buldum" dedim abime "Annemi arayacağız " İlk önce saçmalama dedi abim ama sonra düşündü ve onayladı beni. Evet...şuan annemi arıyoruz. Açtı!!
Konuşmamız tam olarak şöyleydi :
-Efendim kızım
-Merhaba anne seninle birşey konuşmam lazım (hemen konuya girdim )
-Konuşalım bakalım
-Babama bir şeyler oluyor .
-Ne gibi
-Bize çok kötü davranıyor.
-Hmmm tamam kızım biliyorsun ben şuan Almanya'dayım yarın dönüyorum bakarız eğer bizim elimizden birşey gelmiyorsa psikolog çağırırız .
-Tamam anneciğim görüşmek üzere
-Tamam kızım öptüm
-Öptüm
Annem iş için Almanya ya gitti ve yarın dönecek . Annemi gerçekten çok özledim...
