Dediğim gibi, geçmişte çok şey yaşadım, bazı şeyler çok güzel, bazıları intihara sürükleyici.
.
.
.
Ben Park Jimin, 17 yaşında bir lise öğrencisiyim, aynı zamanda bir sokak sanatçısı. 2 yıl önce büyük bir şirket tarafından özel istek üzerine seçmelere çağrıldım, başta inanmadım, yine Namjoon hyungun şakalarından biridir dedim ama... Bu gerçekti, 1 hafta içinde toparlanıp Seul'e gittim, hiç bilmediğim, küçükken ailem ile sadece 1 kere geldiğim bir şehir... WKK'den ( şirketin adı) içeri adımımı attığım gibi soğuk bir hava tüm vücudumu sarmıştı, herkes koşuşturuyordu, hemen çalışan birini bulup Jeon başkanın beni çağırdığını söyledim, beni kolumdan tuttuğu gibi bir odanın önüne getirdi ve
-Sözlerine dikkat et Jeon başkan çok serttir.
-Nasıl yani?
-Şöyle anlatayım ki kendi oğluyla bile kavga etmeden tek bir konuşması yok.
Kendi kendime "ne işim var benim bu koca şehirde" dedim ve kaçmak istedim ama yapamadım...
Kapıyı tıklattım
-Gel
-Merhaba ben Park Jimin özel olarak çağırdığınız kişi
Oğluna baktı ve
-Odadan çık, birdaha şikayet etmek için gelme, o okula gideceksin.
Dedi, adamdan korktuğum için oğlunun yüzüne bile bakamadım, oda aynı şekilde sinirli bir halde koşarak odayı terk etti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
I call you moon child
Short Story"Senden önce siyah dışında başka bir renk giymezdim, beraber oturup ayı izlediğimiz gün sen benim beyazım oldun"...