Online //Yoonseok

🍈

Ο Yoongi προχωρούσε στο πεζοδρόμιο κρατώντας μια γεμάτη σακούλα και κλωτσοντας τα πετραδακια που έβλεπε στον δρόμο του.

Είχε ένα βλέμμα που έκανε τους άλλους να τον αντιπαθούν. Πίστευαν ότι ήταν αχωνευτος μόνο και μόνο επειδή δεν είχε κάποια έκφραση.

Τα ρούχα του ήταν απλά. Μια δερμάτινη ζακέτα, ένα σκισμένο τζιν, μια άσπρη μπλουζα και μια αλυσίδα στον λαιμό. Το ντύσιμο αυτό, το χρωμα μεντας στα μαλλια του και τα πέντε σκουλαρίκια που στόλιζαν τα μικρά του αυτιά, έκανε τους άλλους να πιστεύουν ότι ήταν αλήτης και ότι δεν είχε σωστή ανατροφή.

Κλωτσοντας ακόμα ένα χαλικι έστριψε σε ένα σκοτεινό στενό.

Όσο προχωρούσε σκόνταψε πάνω σε κάτι κούτες.

"Γαμωτο..."

Περπάτησε για λίγη ώρα ακόμα και μπήκε σε μια μικρή αποθήκη.

Άνοιξε ένα μικρό φωτάκι πατώντας τον διακόπτη επειδή το σκοτάδι ήταν πυκνό και αντίκρισε ένα από τα πιο γλυκα θεάματα που είχε ζει.

Μια μεγάλη γάτα κοιμόταν στην μέση της αποθήκης και αλλά έξι μικρά γατάκια έπαιζαν γύρω της.

Ο Yoongi χαμογέλασα με την πράξη των μικρων αυτών πλασμάτων και έσκυψε κοντά τους.

Όλα έτρεξαν κοντά του για να παίξουν μαζί τους, το ίδιο και η μητέρα τους η οποία είχε μόλις ξυπνήσει.

Χάιδεψε το κεφάλι της μεγαλύτερης περήφανος.

"Καιρός ήταν να γεννήσεις."

Άφησε την σακούλα στο πάτωμα και έβγαλε κάποια σακουλάκια με τροφή για γάτες.

Πήρε ένα μπολάκι που βρήκε στην αποθήκη και το γέμισε τροφή.

Παρατηρούσε τις γάτες όσο έτρωγαν. Του άρεσε να τις βλέπει ήταν το μόνο θέαμα που τον χαλαρωνε και τον διασκέδαζε.

Μόλις τελείωσαν το φαγητό τους, τις χάιδεψε όλα πήρε την σακούλα και βγήκε από την αποθήκη.

Ο Yoongi βγήκε στο φως του Ήλιου, τα αδιάκριτα και κριτικά βλέμματα των ανθρώπων.