Sonunda her şey yoluna girmişti.
Kıyafetleri doğru çekmecelerde yerini almıştı.Kitaplar yeni raflarda alfabetik olarak sıralanmış,bilgisayarın birbirine dolaşmış kabloları açılarak plastik bantlara baglanmıştı.Taşınırken kullanılan kutular katlanıp garaja konmuş,pazartesi günkü geridönüşüm kamyonu için sicimlere baglanmıştı.Üzerine mavi kalemle ÇÖP yazılmış son kutu köşede duruyordu,içinde oyuncak bir bebek vardı,içinde erkek gruplarının posterleri üç siyah tişört ve eski okulumdan kalan kitap ve defterlerim vardı,hepsi yeni yaşamım için fazla .çocukça şeylerdi.
Jennifer , Şikagodan geldiginden beri ne kadar degiştigini ve geliştigini düşündü.Belki de tutuklanmak kendisini daha olgun hissetmesine neden olmuştu.Belki de bir erkek arkadaşı oldugu içindi.Veya,Bixby'de kendisine sunulan gizli dünya ve kendisini tehdik eden hayaletler yüzündendi.
Kendi kendine,ama şimdi herşey yoluna girdi,diye düşündü.Yatagın yanında saatlerce duran Jenifer her gece bu saatlerde oldugu gibi yine karmaşık duygularının esirindeydi.
Sakinleşmek için derin bir nefes aldı ve 1'den 10'a kadar saymaya başladı.1.2.3.4.5.6.7.8.9.10.Ama hala aynı hissediyordu.Kendisini sakince yatagına attı.Ve tam gözleri kapanmış uyumaya başlıyacakken...
