Bo każdy płatek śniegu jest inny

Prolog

"- Widzisz córeczko? Każdy jest inny - kobieta uśmiechnęła się do swojej pociechy. - Zupełnie jak my, ludzie.
- Naprawdę?! - dziecko, niedowierzając, zaczęło przeglądać każdy z osobna płatek śniegu. - Niesamowite!

Jej matka zaśmiała się i pogłaskała dziewczynkę po głowie. Zaraz potem wkroczyły do piekarni, gdzie pracował ojciec i mąż tej dwójki.
- Oh, przybyły moje słoneczka! - mężczyzna zaśmiał się serdecznie na ich widok. - Już miałem się zbierać, poczekajcie chwilkę.

Blondyn po chwili był gotowy do wyjścia. Zamknął lokal, po czym złapał córkę za jej drobną rączkę i ruszyli w drogę. Cała trójka w dobrych humorach wracała do ich skromnego domku na skraju miasta. Dziewczynka radośnie opowiadała rodzicom, co ją dziś spotkało w zerówce. Na przykład to, że Kamil przylepił jej gumę do włosów! Udało się ją wyjąć, bez wycinania... Całe szczęście!

Droga do domu minęła bardzo szybko, mimo, że przeszli spory kawał drogi. Gdy byli już w ciepłym salonie, postanowili napić się gorącej czekolady, oglądając ulubioną kreskówkę córki.

- Zapomniałem telefonu! - krzyknął tata, przeszukując kieszenie. - Pojadę do piekarni, zaraz wracam.
Pocałował żonę krótko na pożegnanie i wyszedł z domu.

Minęła godzina, a mężczyzny nadal nie było w domu. Kobieta zaczęła się martwić i chodzić zdenerwowana po mieszkaniu. Co chwila sprawdzała komórkę, upewniając się, czy mąż przypadkiem czegoś do niej nie napisał.
- Eh... Histeryzuję, zaraz pewnie wróci! - odłożyła telefon i wróciła do córki, bawiącej się w salonie.

"Riiing! Riiiing!" - usłyszała po chwili. Szybko skierowała się do miejsca, gdzie zostawiła urządzenie i odebrała.
Minęł chwila, a przez jej twarz przebiegł strach. Zaraz potem było słychać histeryczny płacz kobiety.

Do mamy przybiegła dziewczynka, zaniepokojona nagłym szlochem matki.

- Mamusiu... Co się stało?..."

__________________________________

Taki dowód, że wróciłam do życia~

Mam nadzieję, że choć trochę zaciekawiłam was tym prologiem i zachęci was to do dalszej lektury! uwu