"Our life is full of darkness"
Matapos mailagay ni Maria ang katagang kanyang sinulat sa diary.Naisip niya kung bakit ito ang nalagay niya.
Ano nanaman bang iniisip ko at nalagay ko to huhu.
Sa malalim niyang pagiisip,dahil sa naisulat niya.hindi niya namalayang tinatawag pala siya ng kanyang ina.
'maria may naghahanap sayo sa labas,may sasabihin daw na importante sayo.
'opo nay papunta na po.
'Ano hong kailangan nila?
'Maria nagmamakaawa ako sayo tulungan mo si Ron huhu,hindi ko kakayanin na mawala sakin ang anak ko.
'Ano po bang nangyari?
'Ang sabi niya sakin kung hindi ka daw mapapasakanya,mas mabuti pa daw na mamatay na siya.
'Pasensya na po pero diko kayo mapagbibigyan sa gusto niyong mangyari.
'Parang awa mo na maria.
'Hindi ba kayo marunong umintindi hah?!
'Maria nakikiusap ako,subukan mo lamang.
'Pagsinabi kong diko kaya hindi ko kaya!umalis kana ditooooo!!!bago pa magdilim ang paningin ko at makalimutan kung mas matanda ka sakin!alis!
Napilitan na lamang umalis ang ina ni Ron.dahil alam niyang wala na siyang magagawa,para magbago ang desisyon ng dalaga.
'Nakakainis yung matanda na yun.di man lang marunong umintindi nay!
'Kahit ganon maria,dapat dimo siya pinagtaasan ng boses.
'Wala akong pake nay!
'Ano bang nangyayari sayo anak?dika naman ganyan dati.magalang ka sa bawat tao
'Aahhhh!!basta wala kana dun
-Pasensya na po kung magulo hahaha baguhan pa lang po kasi pero sana magustuhan niyo.10 chaps lang para bongga na
