Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
27/07/18
"insanlar gökyüzüne ulaşabilmek ister bazen. sonsuz maviliğin arasında kaybolabilirmişçesine.
uçma isteğiyle dolup taşar. kanatlarının altına aldığında bulutları, sanki gökyüzüne sahip olmuştur. gecesi ve gündüzüyle.
benim gökyüzüm sendin Mark.
sana ulaşabilmekti bunca çabamın sebebi. sana sahip olabilmekti. gecem gündüzüne karışınca doğmakta olan güneşimdin benim.
bir gülüşün bile yeterken kalbimin hızlanmasına , benliğim mavinin tonlarında kaybolurdu gözlerimiz birbirine değdiğinde.
bir gece düşün düşün ki uyanıksın her saatinde. uyku bir türlü girmek bilmedi gözüne. ve uyku yerine düşlerine dalmışsın yine.
sonra gökyüzünde belirmeye başlıyor güneş. uykusuz geceni sonlandırıyor aydınlatarak.
işte o an güneş, sessizliğinde ses olmuştur. bence o an umudu bulmuşsundur gökyüzünde.
tıpkı senin gülümsemende umudu bulmam gibi. gökyüzümde güneşin doğması gibi.
biliyorsun, sessizliğini saçmalıklarımla dolduruyorum sürekli. senin yerine konuşuyorum bazen de. senin gülümsemen varsa ucunda her şeyi yapmaya hazırım ben.
çünkü sana her şeyden daha çok değer veriyorum.
şimdi ise gökyüzümü dinliyorum sessizce. başım göğsünde, kalp atışların kulaklarımda
ellerini belime sarmışsın ve saçlarıma yerleşmiş dudakların.
meğer kokuna karışacak son nefesimmiş, kollarında geçireceğim son gecem ve yıldızlarıma fısıldayacağım son sözlerim
