Νατάσα Κάιν

Η Συνάντηση

Έτος 2040, 20 Ιουλίου. Το μέτρο της Θεσσαλονίκης είχε μόλις εγκαινιαστεί μια δεκαετία πριν και οι διαδρομές είχαν επεκταθεί σε όλη την πόλη σε αυτό το διάστημα. Η Νατάσα είχε κατέβει να το πάρει για άλλη μια φορά. Είχε να αντικρίσει τις κυλιόμενες τουλάχιστον 2 μήνες. Όχι επειδή έμενε σε άλλη πόλη, απλά δεν της άρεσε και πολύ να βγαίνει έξω από το σπίτι της. Έξω σε αυτήν την απαίσια μεγαλούπολη η οποία ήταν πλέον πενταπλάσια από την Θεσσαλονίκη της εποχής των γονιών της. Μετά την διαδοχή τόσων κυβερνήσεων, την αμερικάνικη επιρροή και το νέο πολεοδομικό σχέδιο όλα είχαν πια αλλάξει. Δεν ήταν πια η πόλη που της περιέγραφε κάποτε ο πατέρας της. Ούτε καν οι περιοχές δεν είχαν πια το ίδιο όνομα. Είχε μετατραπεί σε έναν εμπορικό παράδεισο.

Το κέντρο της θα έλεγε κάποιος πως έμοιαζε με την πλατεία Times. Πριν αυτήν δηλαδή βομβαρδιστεί. Η Αμερική ήταν για πολλά χρόνια σε πόλεμο. Το ίδιο και η Ρωσία. Το ίδιο και η Κίνα. Και τα πυρηνικά δεν είχαν αποφευχθεί. Έφεραν όμως και πάλι το τέλος του πολέμου περίπου δέκα χρόνια πριν. Βομβαρδίστηκε τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα, η Ιαπωνία, η Κορέα αλλά και η Αμερική. Η τρίτη μάλιστα είχε πλέον υποκύψει στους Γιαπωνέζους και αποτελούσε δικό τους έδαφος για άλλη μια φορά.

Οι ένοπλες συρράξεις δεν αποφεύχθηκαν ούτε στο -πρώην- ευρωπαϊκό έδαφος. Τώρα πια η λέξη Ευρώπη δεν σήμαινε μια ένωση λαών, αλλά μόνο μία γεωγραφική περιοχή. Ίσως να ήταν και καλύτερα έτσι. Όμως η συμμετοχή της Ελλάδας στις συγκρούσεις αυτές οδήγησε στην καταστροφή της ταυτότητας της. Τα εδάφη της είχαν διαμοιραστεί στις διάφορες δυνάμεις. Της επιτρέπονταν να έχει ακόμη Έλληνα κυβερνήτη όμως, όπως άλλωστε και στο παρελθόν, ο ρόλος του ήταν διακοσμητικός.

Έτσι είχαν τα πράγματα στην μεταπολεμική Γη. Και όπως όλοι λέγαν μετά το τέλος του τρίτου Παγκοσμίου "ευτυχώς, γιατί θα μπορούσαν να είχαν στραβώσει όλα πολύ περισσότερο". Και η κατάντια αυτήν αντικατοπτρίζονταν υπέροχα στην βρώμικη, ανίερη ατμόσφαιρα της πόλης.

Όλοι οι πολίτες ήταν αναγκασμένοι να φοράνε μάσκες. Πράγμα που δεν τους πείραζε και πολύ• κανείς δεν θα ήθελε να αναπνεύσει έναν αέρα γεμάτο δηλητήριο. Αναμφίβολα όμως οι μάσκες ενίσχυαν τον απρόσωπο χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης και των άλλων πόλεων. Και εκτός αυτού δεν βοηθούσε και πολύ το γεγονός ότι οι άνθρωποι σε όλες τις χώρες του πλανήτη -που είχαν επιζήσει μέχρι και τότε- ήταν κάθε είδους καταγωγής.