Bionic Love - Deel 8

Op naar Canada

‘Doei! Tot over 2 weken!’ klonken de stemmen van Bree, Kaz, Skylar & Oliver. Ze zwaaiden Chase & Lou uit die in het vliegtuig naar Canada stapten om naar Lou’s ouders te bezoeken. Een paar uur later waren ze er al. Lou’s ouders zouden het koppel op komen halen & ze vonden hun al snel. ‘Welkom in Canada.’ begroette Linsey, Lou’s moeder, ze. ‘Hallo.’ zei Lou terwijl ze haar ouders een knuffel gaf. Chase gaf Jack, Lou’s vader, een hand en wilde hetzelfde bij Linsey doen maar zij gaf hem een dikke knuffel. Lou moest lachen om zijn gezicht. Toen hij zich losmaakte uit de omhelzing keken ze elkaar diep in de ogen. ‘Zullen we de tortelduifjes maar naar huis brengen?’ zei Jack. Met z’n alle liepen ze naar de auto. ‘Jullie moeten trouwens wel in één bed slapen maar ik denk niet dat jullie dat erg vinden als ik jullie zo zie.’ zei Linsey nog. ‘Geen probleem.’ zeiden Chase & Lou tegelijkertijd. Die avond zat Lou op haar bed naar buiten te kijken toen Chase binnenkwam. ‘Wat is het hier mooi. En wat een prachtig uitzicht heb je vanaf hier.’ zei hij terwijl hij naast haar ging zitten. ‘Ja, ik weet nog dat ik mijn bed zo heb neergezet.’ Lou stond op en liep naar het raam. ‘Als je wakker word zie je de zon opkomen van achter de bergen met de paarden ervoor die staan te grazen. Het is prachtig.’ Chase moest lachen. ‘Je lacht me uit.’ zei Lou lachend en beledigd. ‘Niet.’ ‘Wel.’ Ze liep op Chase af. ‘Echt niet.’ zei hij en hij deed zijn handen omhoog. ‘Echt wel.’ Lou stortte zich op hem en begon hem te kietelen. Lachend rolden ze van het bed op de grond. Ineens verschenen Jack & Linsey in de deuropening.  ‘We hoorden iemand vallen. Niemand gewond?’ vroegen ze. ‘Mooi zo. Luister, willen jullie morgen eerst uitslapen of meteen helpen op de ranch.’ ‘Ik denk dat we wel komen helpen. Of niet?’ ‘Ik vind het goed.’ stemde Chase in. ‘Oké dan. Dan zien we jullie morgen om kwart voor 6. Welterusten.’ zei Linsey waarna zij & Jack de kamer uit liepen. ‘Wacht. Kwart voor 6? Zo vroeg?’ vroeg Chase verbaasd. ‘Ja.’ zei Lou. Ze pakte een cowboy hoed en zette hem bij Chase op. ‘Welkom op de ranch cowboy.’ zei ze. Ze gaven elkaar een zoen en gingen slapen. Die nacht klonk Lou’s stem door de kamer. ‘Chase! Chase!’ ‘Lou, word wakker.’ Na een tijdje lukte het hem om haar wakker te krijgen. ‘Hé. Wat was er? Had je een nare droom? Je bleef mijn naam maar roepen.’ zei hij. ‘Ik… ik droomde dat Krane terug was een ons meenam. Het was allemaal zo eng.’ vertelde ze terwijl ze Chase met bange waterige ogen aankeek. ‘Rustig maar lieve schat. Krane is dood weet je nog?’ ‘Maar dat dachten we de vorige keer ook.’ ‘Geloof me, dit keer is het echt zo. Ga maar weer slapen. Als je bang bent kruip je maar tegen mij aan. Je weet dat ik je altijd zal beschermen.’ De volgende ochtend werd ze met haar hoofd op Chase' borst wakker. ‘Goedemorgen.’ zei hij toen ze hem aankeek. Die dag deden ze de klusjes die zee hadden gekregen van haar ouders. Daarna stelde Lou de paarden die ze nog kende aan Chase voor. ‘En dit is mijn paard Dreamer.’ zei Lou toen ze bij het laatste paard aankwamen. ‘Ze is lief, nergens bang voor en doet alles wat je van haar vraagt.’ ‘Zo paard zo ruiter.’ zei Chase terwijl hij naar Lou keek. ‘Echt niet ze is veel beter. Als ze een mens was zou ik bang zijn dat ik concurrentie had bij jou.’ zei ze lachend. ‘Jij? Concurrentie bij mij? Dat zal nooit gebeuren.’ Na een tijdje zei Lou: ‘Ik ga een ritje maken met Dreamer, ga je mee?’ ‘Ik zou wel willen maar…’ zei Chase teleurgesteld. ‘Hé. Maak je geen zorgen. Ik zal je wel leren rijden.’ ‘Echt? Dank je. Maar zeg alsjeblieft niks tegen je ouders.’ ‘Oké. We beginnen morgen.  Ik ga nu rijden. Tot zo.’ zei ze blij. En paar uur later liep Chase langs zijn kamer & wierp en blik naar binnen. Linsey & Jack zaten maart het bed. Chase zag een meisje bewusteloos op het bed liggen. Toen hij goed keek zag hij pas wie het was. Hij stormde naar binnen. ‘Lou! Wat is er gebeurt?!’ ‘We weten we niet. De buurman stond ineens voor de deur met haar in zijn armen. Hij vind haar ergens tussen onze ranches in.’ vertelde Linsey. Chase was ondertussen naar het bed gelopen & had Lou’s hand vast gepakt die hij nu zachtjes streelde. ‘We laten jullie wel even alleen.’ zei Linsey. ‘Ja. Laten wij Dreamer gaan zoeken.’ stelde Jack voor.  Niet lang daarna gingen Lou’s ogen open. ‘Dreamer! Waar is Dreamer?!’ ‘Rustig maar. Je ouders zijn haar al aan het zoeken. Vertrek eerst wat er is gebeurt.’ zei Chase kalmerend. Lou begon te vertellen. ‘Ik was over de vlaktes aan het galopperen met Dreamer toen ik opeens zo’n busje zag als in mijn droom van vannacht, dezelfde waarmee Krane mij een paar jaar geleden hier heeft opgehaald. Ik raakte in paniek, waardoor Dreamer ook in paniek raakte. Ze gooide mij van haar rug en rende weg. Ik viel op de grond. Ik riep haar nog na maar ze was al weg en toen werd alles zwart.’ ‘Wacht. Hoe zag het busje eruit?’ vroeg Chase. ‘Een wit bestelbusje, achter waren de ramen geblindeerd. Hoezo?’ ‘Kan je opstaan?’ ‘Ik denk het wel.’ Lou stond langzaam op. ‘Probeer maar te lopen.’ Ze begon rustig te lopen maar verloor haar evenwicht. Gelukkig stond Chase nog achter haar om haar op te vangen. ‘Ik help je wel.’ zei hij en samen liepen ze naar het raam. ‘Is dat het busje wat je zag?’ vroeg Chase. Lou deinsde geschrokken achteruit waardoor ze weer viel. Chase kon haar nog net op tijd vastpakken. ‘Dat is hem Chase! Hij komt ons halen!’ Er klonk doodsangst in haar stem & er liep een traan over haar wang. Chase nam haar geruststellend in zijn armen. ‘Rustig maar. Hij is van je vader.’ zei hij. ‘Echt?’ Lou keek vol ongeloof op. ‘Ja. Vraag het hem maar.’ Zodra ze Jack zagen vroeg Lou het. Het busje was inderdaad van hem. In de dagen erna ging het steeds beter met Lou. Haar ouders hadden Dreamer gevonden die niks van het ongeluk over had gehouden. ‘Hey zoutzak! Laat dat paard eens harder lopen!’ riep Lou lachend toen ze Chase een paar dagen na het ongeluk les gaf. ‘Jij zei dat ze alles doet wat je zegt.’ kaatste Chase terug. ‘Met de juiste hulpen ja!’ ‘Ik hou van je.’ ‘Ik ook van jou. Maar nu aan het werk.’ Ze zwaaide met de longeerzweep. ‘Hup!’