Sınıfa ilk adımımı attıgım anda anladım,bu sınıf da daha öncekiler gibi dönemin en azgını olacaktı.-Cinsel anlamda degil tabiki,hareket bakimindan- İste her hoca derse giriyor,herkes her derste kendini tanitiyor.Ayni seyler.Ve gunun sonunda Meb'in o sahane sari posetli kitaplarini tasimak zorunda kaliyorsunuz.Acinasi bir hal :(
O degilde su an Yann Tiersenn -Comptine Dun Autre Ete caliyor ,ve agliyorum her seferindeki gibi, neyse biz konuya donelim.İlk hafta aynen boyle gecti gitti.Okuldan nefret ediyordum,gerci hala ediyorum.
İste dedigim gibi kulaklik-otobus -muzik uclusuyle ilk haftayi atlattim anca.Ayni anda okuldakilerle tanismaya calisiyordum.Bizim sinif ikinci gunden birlesti,ve emin olun bizim sinif en cok ve cabuk kaynasan sinifti,tabi ben pek kaynasamadim,o ayri.
Bu arada bizim okulda yakisikli cocuklar var.Daha dogrusu eskiden yakisikli oldugunu dusundugum cocuklar.Su an lahmacun ustune iki sise bira ustune kunefe yemenin verdigi igrenc hissi veriyorlar bana .Tabii fiziksel olarak degil,karakter olarak.Sonucta hicbirimiz birer Miranda Kerr degiliz.
Kucuk abim benim canimdir ,cigerimdir.Okula geldi bigun ,Yilmaz Abi ( Ykal'dekiler iyi bilir,okulun sirin babasi,melek gibi adam) beni onunla tanistirdi.Ebrar sana emanet diye,o gunden beri Yilmaz Abi bana ''Emanet"' der .Yerim ya jsjsjsj
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AMK
Teen FictionBunu neden yazdığımı bilmiyorum.Awkward'dan ,The Carrie Diaries'den özendim.Kendi hayat hikayem .Çoğu kişi garip ve zorlu olduğunu söylüyor .Kimse okumayacak biliyorum ama ,olsun.
