İlk önce şöyle başlayayım ben öyle aşk hikayeleri filan yazamam çünkü benim hayatımda gerçekleşme oranı sadece %0.1 o kadar ne bekliyorsunuz ki abimler var ve tek kızım yani o yüzden hayal kurmama da gerek yok bence.Neyse şimdi şöyle söyleyeyim Yada yazayım her neyse hayatımda en çok zoruma giden şey GÜVENDİKLERİMİN SIRTIMDAN VURMASI..Siz o insanlara güvenirsiniz derdinizi anlatırsınız ama duygu karmaşıklığı yaşarsınız çünkü kimse sizi anlamaz aynı depremden yada kaostan gecenleri beklersiniz beni anlar diye ama herkees kendi aleminde işte bu çok koyar ya insana. Yaşım 17 daha ama dünyadan soğudum belkide büyüyünce geçer dedikleri şey MUTLULUK DİYE düşünmeye başladım.Çünkü bir mantıklı düşündüğümde küçükken çok bozuk para verirlerdi bende mutlu olurdum çok param oldu diye mutluluğuma mutluluk katılırdı kağıt para verilince neredeyse paranın turşusunu kuracaktım çünkü küçükken paralar büyük gözükürdü gözümde,insanlar değerliydi ama şimdi insanlar insanlar küçüldü gözümde ben büyüdükçe niye mi?ÇÜNKÜ İNSANLAR PARANIN ESİRİ OLMUŞLAR HERŞEYİ PARAYLA SATIN ALABİLECEKLERİNİ ZANNEDİYORLAR (SEVGİYİ-AŞKIYI )BİLE.. Her neyse sonra insanların yüzündeki gülümsemeyi bile mutluluk sanıp bende gülümserdim ama şimdiki insanlar gülümsemeyi bile çok görüyorlar birbirlerine.Madem insanlar maske takıyorlar bari yalandanda olsa mutluluk maskesi taksalar zor birşey değil.Bayramlar hele herşeyiyle mükemmel geçerdi gezmeler,ziyaretler,harçlıklar,EN ÖNEMLİSİ İSE MUTLULUKLAR...ama şimdiki bayramlar banel sıradan geçiyor ya millet telefonda ya pcde yada televizyonda insanlar donuklaşmış asosyal olmuş...He bu arada DOST MU DAHA BANA RASTLAMADI ÇÜNKÜ DOST SANDIKLARIM POSTTAN İBARETMİŞ MAALESEF....(NEYSE BELKİ KISA OLDU AMA DÜŞÜNDÜKLERİNİZİ BİLEMEDEN DEVAM EDEMEM BELKİ BEĞENMEYECEKSİNİZ)
Bazen herşeyi boşwerirsin hayattan çünkü herşey bir zaman Sonra canına tak eder.Yaşadığın olaylar karşısında bazen yıkılırken bazende direnmeye çalışırsın herşeye ve herkese rağmen.HAYAT bu bazen kendi dünyanda sürprizler hazırlar hayatında iyi yada kötü. Aslında farkında olmadan biz kendi Hayatımızda tercihler yapıyoruz doğru yada yanlış işte ya sonucuna kendimiz katlanırız yada etrafımızdaki insanları da sürükleriz girdaba... DÜNYA demiştim değil mi? Dünya kimi zaman durmak,kimi zaman koşmak,kimi zaman gülmektir,kimi zamanda sevmektir,kimi ZAMANDA GERÇEKLERDEN KAÇMAKTIR....
SEVMEK DEYİNCE sevmek suç mu?Ben ilk önce gördüklerime değer veririm herkesi SEVEMEM KOLAY KOLAY SEVDİKLERİMİ DE UNUTAMAM ÇÜNKÜ BEN ONLARI UNUTMAK İÇİN SEVMEDİM.ONLARA ZARARDA VERMEDİM BEN SADECE SEVDİM BAŞKA BİRŞEY YAPMADIM...Zararım dokunur diye uzaklaştım bile sizde öyle değil misiniz?sevdiklerinize Zarar vermek istemezsiniz sadece kafayı biraz toplayıp çeki düzen vermek için uzaklaşırsınız işte bende öyle yaptım....Ama kendime sordum sevdiğim herkes gider mi diye yanımda olmadıklarına göre herkes gidermiş ben sadece verdiğim değerle kaldım tek başıma. Kimsede yalnızlığımla aramı bozmuyor insanlarla aramı bozmuştular oysa...Ama şimdi kendime kızıyorum sevdiğim için,insanlara değer verdiğim için,onları sevgimle şımarttığım için ama ne yapayım her insanın doğasında var SEVMEK...Kimisi bu sevgiyi kandırmak için kullanır oysa sevgi kadar saf birşey yok tabii doğru kullanırsan...öyle yada böyle tek miyim tekim yalnız mıyım yalnızım hemde sonuna kadar....
Bazende uzaklaşmak istersin yaşadığın yerlerden,şehirlerden hatta ülkeden bile hatta ve hatta bir dağın başına çıkıp avazın çıktığı Kadar bağırmak istersin yada gördüğün şeyleri yerle bir etmek istersin ama şu bir gerçek ki ne Kadar uzaklaşırsan uzaklaş yinede dünyanın öbür ucunada gitsen kafandakileri,kalbindekileri atamadıktan sonra mekanın önemi kalmıyor (belki kısa oldu ama şuanki duygu patlaması yaşıyorum anca bu kadar kusura bakmayın bu arada devamını yazmayacaktım ama cok değerli birine söz verdim yazıcam diye)
