A Bicycle Ride With You by Neoncel

Chapter 3.1 Knowing Dunk

Andito na kami ni Prim sa Ice Cream parlor ngayon dahil ililibre ko raw siya dahil sinira ko ang daw ang mala - angel niyang beauty. Umorder ako ng chocolate ice cream. Ito kasi ang favorite ko.

Alam kong nabitin kayo sa nararamdaman ko kay Dunk. Kaya itutuloy ko nalang to make the story interesting. Iiwan ko muna si Prim sa planet earth at bibisita muna ako sa world of imagination kung saan palagi si Dunk, my love.

Kagaya ng ibang Fan girls niya, masasabi kong hindi na ito paghanga. Isa na itong bagay ba tinatawag nilang Love. Hindi ko maintindihan kung bakit ako patay na patay sa kanya. Basta ang alam ko, first I saw him dancing, that is the time I realize that I still have the reasons to live. The way he came into my life is a  miracle I didn't expect. Nung mga panahong yun, nawawalan na ako ng pag - asa dahil sa nga pangungutya ng mga taong nakapalibot sa akin. Nawawalan na ako ng pag -asang maging masaya, pag - asang magiging okay ang lahat.  I even get into the idea of committing suicide.

Pero nung nakilala ko si Dunk, binigyan niya ako ng isang bagay na akala ko hindi ko na makakamtan.At yun ay ang pag-asa.

Hindi ko makakalimutan ang mga sinabi niya sa isang interview. Tinanong siya kung ano ang gusto niya sa isang babae. Ang sabi niya he wants a girl who accepts her own imperfections and wishes nothing but the hope. At sa mga sinabi niyang iyon, narealize ko na unique pala ako at hindi ko kailangang makihalo sa mga cool kids para maging cool. Kailangan ko lang maging ako. Because being myself is more than enough.

Knowing Dunk is the best thing that ever happened to me. It's not only because he gives me hope but because he gives me something to look forward to in the future. Siguro kung hindi dahil sa kanya I can't imagine living my life today.

Ayon sa nabasa ko sa Google about sa kanya, He is half-Korean, one-fourth-American and one-fourth Filipino. His dad is pure Korean and speaks Hangul fluently and His mom is Half-American and Half-Filipino. He was born with a name Dunk Lee Woon. Nabasa ko rin na he spent most of his childhood days here in the Philippines kaya siguro pinili niya na bisitahin ang Philippines sa 30-day vacation niya dahil siguro namimis niya ang mga childhood memories niya at mga childhood frirlends niya. Haaaay! Answerte naman ng nga childhood friends niya. Sana I'm one of them pero okay rin naman. Kuntento na run naman ako kina Prim at Blue e. Kaya maswerte parin ako. Pero wanna know the most interesting thing? He wants a to marry a Filipina. OhEMmgee! Filipina ako. I have a lot of chances to marry him.

"hooy!" pukaw ni Prim sa atensyon ko sabay batok sa ulo koat bigla nalang tumilapon ang natunaw ko na palang ice cream sa mesa.

"Waaah! Ice cream ko."napasigaw nalang ako. Naku! Favorite ko pa naman iyo. " Bat mo yun ginawa?!" I said with a disappointed face.

"Ikaw kasi tawa ka na naman ng tawa diyan. Kung hindi lang kita kilala, I'm sure mapagkakamalan kitang tanga at wala sa sarili."

"At sa iyo pa talaga nanggaling ang salitang tanga ha." sabi ko sa kanya sabay kuha ng tissue. "Nahiya naman ako sayo."

"Hoy!"sabi niya sabay batok ulit. "Kahit ganito ako, kahit mukha akong tanga minsan, atleast maganda ako at cute noh?!" sabay umakto ng Peace sign.

"Sige na!!! Maganda at cute ka na." pagsang-ayon ko nalang. Pero totoo naman talagang maganda si Prim. Minsan inaasar ko lang siya, kasi ansarap niyang tingnan pag-inaasar. Bilugan ang mga mata niya, mapupula ang pisgi dahil sa sobrang kaputian at dahil na rin siguro hindi siya sanay na ma-expose sa direct sunlight at higit sa lahat ang kanyang nga labi ba kaysarap titigan pagnagpa-pout siya. Marami na rin ang nagpaparamdam at nanliligaw sa kanya pero sabi niya, she will prepare and reserve himself to the man she really deserves.

"Pero gusto mo ng totohanan, Catchy." bigla nalang siyang nagseryoso.

"Ha?! Anong totoo?!" pagtata ka ko.

"Catchy, alam ko tanga ako pagdating sa mga simpleng bagay  Minsan mas makakalimutin pa ako sa lola ko. Minsan nakakalimutan kong magtoothbrush, nakakalimutan konh maglagay ng shampoo sa buhok ko at palagi konh sinasabi na Osaka ang Capital ng Japan imbes na Tokyo." huminto siya at tumitig sa mga mata ko.", pero pagdating sa mga bagay-bagay katulad ng love, palagi akong may masasabi. Kahit puro katangahan ang nakikita ng halos lahat ng tao sa akin, atleast pagdating sa love alam ko kung kailan na titigil sa pagpapakatanga ay gigising na sa katotohanan." ramdam ko ang lungkot.sa kanyang mga mata at tinig niya.

"Ha?!' sabi ko nalang kahit alam ko na ang ibig niyang sabihin. Binigyan ko na lamang siya ng mapaklang ngiti."Ano ka ba, Prim. Hindi kita maintindihan."

"Hindi mo ako maintindihan kasi..." putol niya.

"Kasi ano?!"

"Kasi.."

"Ano nga?!"

"Kasi bagbibiro lang ako. Hahahahahahaha!!!" tawa siya ng tawa at halos humiga ba siya sa sahig sa kakatawa.

'Ganun pala ha!" bigla akong tumayo at kumuha ng ilang piraso ng tissue at saka sinaksak sa bunganga niya at bigla naman siyabg nagukat sa ginawa ko.

"wooh! Cotchy, nomon. Bonoboro long koto e. Pweee!"