ön bölüm

456 43 7
                                    

Derin suya gömüldüğüm an etraf karardı. Arada gördüğüm beyaz ışıklar birer umuta benziyor olsa da biliyorum ki buradan çıkamam. Lacivertin ortasında gömülürken bazı şeyleri düşünmeye karar verdim.

Çocukluğum ve gençliğim hakkında, başarılarım ve başarısızlıklarım... Hayatıma şöyle son bir kez baktığımda duyguya dair pek de bir şeyler olmadığını görmek, o karanlık okyanusun içinde ve son anlarımdayken canımı fazlasıyla yakıyor.

Boğulduğumu hissedebiliyorum, harcandığımı ve daha niceleri. Saat dörde yaklaşmaktaydı diye hatırlıyorum. Muhtemelen beni kimse bulamayacak. Kendimi suya salıvermem ise farklı bir hata.

Su gözlerimi yakmaya başladığında ve artık hafızamdaki tozlu rafları açamayacak bir hâle geldiğimde sona yaklaştığımı anladım. Suyun soğuk olduğunu daha yeni fark ediyorum. Şu an soğuk bana fazla geldi, oysa ne çok severdim soğuk dediğimiz her şeyi.

Evet ve evet. Yaşamında Tanrı'ya inanmayıp ölüm anında 'Tanrım, eğer varsan lütfen bana yardım et.' diyenler gibi olmayacağım. Hâlâ insanların yalvardığı o Tanrı kavramına inanmıyorum. Ben kaderi alt ettim. Şu an ise bunun keyfini çıkaracağım.

Birkaç öksürmenin ardından - görebildiğim kadar - gökyüzüne baktım. Baktım ve lacivertliklerin arasında gördüğüm şey ile donakaldım. Pembe renk ve parlayan bir şeyler gördüğüme yemin edebilirim. Sanırım Tanrı bana kendini gösteriyor, hah?

Bir şeyin beni yukarı doğru çekmeye başladığını hisseder gibiyim. Gözlerime sahip olamıyorum. Sanırım, sanırım kapandılar.

------

Her bir kelimem, her zaman yanımda olan carmeniy için.

damnare ;  vmin Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin