Naglalakad ako papuntang terminal upang makasakay patungong paaralan habang naglalakad ako may nakita akong dalawang tao na nagaaway sa daan
"I said we are done?!Hindi ka ba maka intindi Roy?!" sigaw nang babe sa lalake. Hindi man kumibo ang lalake yumuko lamang ito.
"Wala na ba talaga Flor?" tanong nito sa babae habang nakayuko.
"Matagal na kaya naman tigilan muna ako utang na loob!" at walang sabi-sabi ay umalis ang babae. Ako naman ay di malaman ang gagawin sa nakita ko. Yumuko parin ang lalake at tila nagpupunas ito nang luha , umangat ang mukha nito,inayos ang sarili na tila walang nangyari. Lumakad ito kung san din ako tungo ko nasa unahan ko lamang siya at ako'y nasa likod nito lakad lang siya nang lakad hanggang sa naabot niyaang terminal.
Umupo siya sa may bench at naghihintay nang bus, ako naman itong parang tanga na tinitingnan siya
"Umayos ka nga Trish, baka akalaing stalker ka" bulong ko saking sarili napailing nalang ako.at muli k;ng sinulyapan.ang lalake hanggang sa nagtagpo ang mga mata namin.
Agad naman akong umiwas
"Sh*t!" mura ko saking isipan. Maya maya pay may bus na ang dumating isa-isa nang sumakaya ang mga pasahero maging siya ay sumakay rin nitom.
"Oh ikaw miss sasakay kaba?" nadadalawa pa ako pero.sa huli ay sumakay nalang ako.
Naghanap ako nang mauupuan mukhang wala nang bakante, ngunit mayroong isa akong nakita at naestatwa ako sa tabi nito. Napabaling naman ang tingin nang lalake sa akin mula sa bintana.
"a-aah" panimula ko hindi ko pa naman nasasabi ang sasabihin ko eh, kinuha na niya ang bag nito sa bakanteng upuan.
Huminga muna ako nang malalim bago umupo sa bakanteng upuan.
Habang nasa biyahe ay tahimik lamang ang lalaki, minsan ay kunwari akong tumitingin sa bintana upang mapatingin ako sa gawi niya.
He's not bad at all , matangos ang ilong nito, may makakapal na kilay , long eyelashes and the lips....
I examine his face when he suddenly turn his face on me.
Tila naman ako parang tuod sa ginawa niya at napabaling ako bigla sa kaliwa ko.
" You know miss, staring is rude" he said.
Akala ko mukha lang niya ang maganda pati boses din pala looks like a voice came from the radio.
I slowly face at him, then shyly smile.
" H-hindi naman k-kita tinitingnan" nabulol pa talaga ako sa sinabi ko. He grin then shook his head.
"Really, Eh kanina pa kita nahuhuling nakatingin sa akin, nung nasa gilid nang kalsada pa ako"
I pause of what have hesaid, kanina pa pala maging nung sinagawan siya nang girlfriend nito kanina nakita niya ako eh, nakatalikod siya ah.
"You know miss, what ai learned from.this day?"
he speak again while his facing the window.
"That don't push yourself to the person who don't want you to be in their lives again" napatitig ako sa kanina ramdam ko ang lungkot nito sa sinabi niya.
"Minsan kasi sa buhay natin, we should value ourselves first bago ang iba" I said even his not facing me. He didn't response kaya naman binaling ko.nalang ang aking tingin sa unahan.
Matapos kong sabihin yun no one speak again , ni isa sa amin tahimik muli ang biyahe hanggang sa malapit na ako sa paaralan namin. I was opening my bag at kumuha nang pera nang biglang nagsakita ito.
"Manong dalawa po, I'll pay for her fare also"
at kinuha nman nang konduktor ang bayad nito.
Nang makaalis ito ay bumaling ako sa kanya at di ko akalain na nakati gin narin pala ito sa akin
"T-thank you , babayaran nalang kita" sabi ko umiling naman siya at nagsalita.
"Your words earlier is more than enough than a money I must the one who would thank you, so thank you Miss? " at tila namn hinihintay mallamn ang pangalan ko.
"Trisha" sagot ko ngumiti ito saakin
" Thank you Trisha I hope it would not be the last we meet again" I smiled at him, maya maya pay huminto na ang bus sa kung saan ako baba.
" Siguro baka tadhana na ang bahala Mr?"
"Roy" I smiled then we shake hands
"Thank you Trisha, I hope it won't be the last?"
I smiled back
"Bahala na ang tadhana" sagot ko at bumaba nang bus.
