Gece Tanrısı

bölüm 2

Yalnız bir kız olarak büyümüştüm , babam annemin ölümünden sonra çok uzak yerlere gitmisti. Ben ise babası ve annesi olmayan çocukların  yaşadığı bir yerdim.Fakat aklıma takılan bir şey vardı benim babam vardı neden ordaydım hic bilmiyorum. Kendimi pek tanımazdım zaten , şuan 16 yaşındayım fakat bu bir şey değiştirmiyor. Hiç arkadaşlarım olmamıştı zaten ben kimseyle pek konuşmazdım bazen beni yanlış anlayanlar olurdu ben yanlızlığa esir olmuş biriydim kendimi bu durumdan kurtaramazdım. Benim hayatım bir masal gibiydi hayal ,kurgu , varsayım fakat benim masalım hep kötü son ile bitiyor çok kez denedim kendi masalımı yazmayı ama benim kalemimden bile kötü son dökülüyordu kelimeler satırlara hapis bir şekilde görünüyordu.

                     ~~~~~~~
    Çıkmaz bir sokağa doğru yürüyordum ama bunun farkında bile değildim zaten farkında bile olsam yolumu değişterecek halde değildim. Tek hatırladığım sokağı aydınlatan bir sokak lambası idi. Geceydi saatler , saniyeler veya dakikalar hiç umrumda değildi kafamda bir şarkı,sokağın sessizliği biri çığlık atar gibiydi etrafima baktım fakat kimse yoktu sanırım kafamdaki tilkiler can çekişiyordu ne olduğunu anlamadan duvara yaslandım bir kaç dakika sonra ayak sessleri duydum biri yaslandığım yere doğru yürüyordu buna eminim kafamı sesslerin geldiği yere doğrulttum. Küçük bir kız yanıma oturup iyi olup olmadığımı sordu gecenin siyahlığı yüzünü görmemi engelliyordu ona iyi olduğumu söyledim. Elini bana uzattı elinde bir kolye vardı. Avucuma sıkıştırdığı kolyeyi takmamı istedi sanki bana bir şey anlatmak istiyor da susuyordu. Verdegi kolyeyi boynuma taktım kolye çok güzel göz alıcı bir kolyeydi. Yanımdan uzaklaşmaya başladı ona gitme demedim yada diyemedim sanki onu bir daha görecek gibiydim ve gitme kelimesi dudaklarımdan dökülmedi bağırmak istiyordum ama kocaman ellere sahip biri ağzımı kapatıyordu sanki kız ortalıktan kayboldu, sanırım bende uyuya kalmıştım.