Unknown (The Secrets)

Prologue

Hingal na hingal na ko, hindi ko na alam kung kakayanin ko pa ang pagtakbo sa masugad at nakakatakot na kagubatang pinagcampingan naming magkakaibigan.

"HIHIHIHIHHIHIHIHI LUMABAS KA NANG BABAE KA, ALAM KONG NANDYAN KA LANG AT HINDI KA PA NAKAKALAYO." Narinig ko ng muli ang nakakapangindig balahibong tawa at boses ng kung sinumang tumapos sa buhay ng mga kaibigan ko.

Sinubukan kong lumusot at magtago sa isang punong kahoy na nakatumba sa hinintuan ko, may malaking butas sa loob nito kaya naman lumusot na ko sa loob kahit na hindi ko alam kung ano ang nasa loob nun. At hanggang sa rinig na rinig ko na ang mga yabag nya, dahil sa mga tuyong dahon at kahoy na naaapakan niya.

Tiyak kong ilang hakbang na lang siya sa kinaroroonan ko. Nagdasal na lang ako na sana hindi niya ako matagpuan. Pero sa hindi ko inaasahang pangyayari, Napatili ako at napasigaw ng pagkalakas lakas 'AAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH' at kahit na sobrang takot ko ay  napagapang ako palabas ng butas na pinasukan ko,

sa kadahilanang may ahas na pala akong katabi ng hindi ko namamalayan. Nandyan ka lang palang babae ka. "Sambit nya at kikilabutan ka talaga sa mga tinginan nya" Aba pinahirapan mo pa ako at talagang nagpahabol ka pa sa akin. Eh sakin ka rin pala babagsak. Unti unti ng tumulo mula sa noo ko ang malamig na pawis at sunod sunod na din ang pagbagsak ng luha ko kasabay nito, ang pagtatanong ko sa kanya.

Sino ka ba? Anong kasalanan ko sayo? Anong kasalanan ng mga kaibigan ko sayo? Anong kailangan mo? Napatingin ako sa kanya dahil parang tumulo yung luha niya, ngunit hindi lang ako sigurado kung luha nga ba o pawis yung nakita ko. Hindi pa ko tapos magsalita ng aakmain na nya sana kong tagain ng dala nyang itak at tiyak akong katapusan ko na nun, kung tinamaan ako ng itak nya. Pero e tinangka nyang umulit pa  hanggang sa wala na kong mapaglagyan o atrasan at bigla na langgg..............