ေႂကြ, လြင့္သြားေသာမုန္တိုင္း (Complete)

Part(3)

Unicode

ဆက်ထန်၏၇တန်းနှစ်သည် ဘဝတွင်မှတ်သားထားစရာနေ့ရက်တစ်နေ့အဖြစ် ရှိလာလိမ့်မည်ဟု မထင်ခဲ့မိ။

မထင်မှတ်ထားသောအရာများဖြစ်လာတတ်သည်ပဲဟု သိခဲ့သည့်နှစ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။

ကုန်းတို့ခြောက်ချိန်စက်ဘီးလေးစီးကာ ကိုကို့နောက်မှခါးလေးဖက်၍လိုက်ရသည်ကို
ဆက်ထန်ပျော်ခဲ့သည်။ ကိုကိုက စက်ဘီးစီးသင်ပေး
မည်ဟု ပြောလျှင်အလုပ်ရှုပ်ပါစေဟု ကြိတ်၍
ဆုတောင်းမိသည်။ဆုတောင်းပြည့်ခဲ့သည်က များ၏။ကိုကိုကျောင်းကပြန်လာတိုင်းမအားခဲ့ချေ။

မိုးဦးစချိန်တွင် ကျောင်းသွားရာလမ်းတစ်လျှောက်၌ လှေမပေါက်၊လှည်းမပေါက်သောအချိန်သည် ဆက်ထန်တို့လို ရွာမှကမာစဲအထိ ကျောင်းတက်ရသူများအတွက် စိတ်အညစ်ရဆုံးအချိန်ဖြစ်သည်။မနက်စောစော ထရသည်။ဘောင်းဘီတိုနှင့်ကျောင်းသို့သွားရ၏။ကျောင်းရောက်မှလုံချည်လဲရသည်၊ဆက်ထန်၏ စိတ်ထဲတွင် အသက်ကြီးလာရင်ရွာမှာအထက်တန်းကျောင်းဖွင့်နိုင်အောင်ကြိုးစားရမည်။ရွာမှာပဲ ကျောင်းဆရာလုပ်မည်ဟုစိတ်ထဲတွင်တွေးမိရင်း ကြီးလာရင် ကျောင်းဆရာလုပ်မည်ဟု ရည်မှန်းချက် ရှိလာခဲ့သည်။

မိုးဖြိုင်ဖြိုင်ရွာသောအချိန်တွင်တော့ လှေများပေါက်လာသောကြောင့် ဦးနေအောင်ကကျောင်း လိုက်ပို့သည်။ခလပ်ရွာထိပ်မှ စသည်ဆိုသည်နှင့် ကျောင်းသို့သွားရာ လမ်းတလျှောက် ကုန်းမမြင်ရ၊ လယ်ကွင်းများရေပြည့်ကာ ၊ လမ်းများရေလျှံ၍ ဖွေးဖွေးလှုပ်နေသော မြင်ကွင်းသည် ဆက်ထန်တို့လို ရေချစ်သူများအတွက် ပျော်ရွှင်စရာပင်။

အဖေဖြစ်သူလှေလှော်ရတာမောမည်စိုးရိမ်၍
ကျောင်းလာရာလမ်းကို ကိုကိုကသူကိုယ်တိုင် လှော်သည်။ဝါးချောင်းရှည်ကြီးဖြင့်လှော်
ရသော ရေနံချေးဝဝလှေကြီးသည် တစ်နွေလုံး အနားယူထားရ၍ သစ်ပိုးများ အိမ်ဆောက်မှုကြောင့် အပေါက်အနည်းငယ်မှ ရေစိမ့်ဝင်တတ်သည်။ လှေကြီးအား ဝါးချောင်းရှည်ဖြင့် ရေစုန်ရေဆန် ကူးလူးရာတွင် လမ်းကြောင်းတည့်စေရန် ဦးထိပ်မှ တစ်ဦးက ဦးဆောင်၍ နောက်မှတစ်ဦးကလည်း အားကုန်လှော်ခတ်မှသာ ကျောင်းသို့အမီရောက်တတ်၏။