I Shoul Probably Leave You [ChanBaek]

🌼

ByunBaek:

Bu sana son mesajım,
Bundan sonra ne sen bana mesaj atabileceksin ne de ben sana.
Sana, seni anlatmak istedim son bir kez.
Benim küçük ChanChan'ımı.
Ve gerçek beni anlatmak istedim.

Seninle ilk görüştüğümüz zaman çok küçüktük. Zaten parkta olduğumuzdan seni bir daha görmem diyordum ama diğer gün ve ondan sonraki tüm günlerde geldi parka benim ChanChanım.

Oraya seni babaannen getiriyormuş, yani bana öyle demişti küçüğüm. Ve büyükanneni görünce ilk söylediğim şey 'Kanıyorsun.' Olmuştu. Sen anlamayıp büyükannenin etrafına bakarken 'bir yeri kanamıyor ki!' Demişti parlak gözlüm.

Büyükannen onu anladığımı görünce gülümsemişti ' O somut bir yaradan bahsetmiyor Chanyeol.' O günden sonra ChanChan'ımı eve götürdükten sonra benimle oraya giderdi.

Benim anlatmasına doyamadığım aşkını anlatırdı. Beraber yaş dökerdik. Ama her gün farklıydı. Aynı kelimelerle anlatırdı ama her gün biraz daha aşardı, biraz daha yaşlanırdı.
Şimdi oradaki mezarına gidiyorum her zamanki gibi, her gün gibi. Çiçeğimi bırakıp ona benim acımı anlatıyorum.

Belki ben aşamayacağım ama onun yanında olmak iyi hissettiriyor.

Neyse seninle 5. Sınıfa kadar beraber geçirdik, çok güzel anılarımız vardı. Mesela sarı papatya. Beraber boyadığımız sarı papatyalar. Yollara yapraklarını bıraktığımız ve onları takip edenlerin bulabileceği ufak notlarımız vardı.
Birbirimizde kalırdık mesela, annem seni benden daha çok seviyordu resmen. İlk başlarda senin annende öyleydi ama benim sana 'seni seviyorum' dememden sonra bizim aramıza girdi. Aslında o tür bir aramız bile yoktu ya.

Biz babamın işi yüzünden taşındık. Annelerimizin telefonlarından görüşmeye çalışsakta annen sağolsun bu pek mümkün olmadı. Sonra konuşmayı bıraktık. Aradığımda hiçbir zaman açılmayan telefona sinirlenmiş ve aklımca küsmüştüm.

Ama doğum gününde/ günümde aradığımda bile açılmamıştı o telefon. Babaannenin cenazesine geldiğim zaman sen odana kapatmıştın kendini ve benim odaya girme iznim yoktu. Bilmem hatırlar mısın, odanda kriz geçirdiğin zaman ve kimse sesini duymazken kapının diminde sana şarkımızı söyleyen bendim.

Şarkımız... Sana armağan ettiğim 2. Önemli şey. Kalbimi zaten bilmiyordun ama şarkımızı unuttun. Ne kadar ağladım bilemezsin. Kilo aldım. Evet dalga geçtiğin kilolar senin yüzünden.

Yarın gidiyorum buralardan bilemem geri döner miyim? Veya kalır mıyım burada sıcacık bedenimle?

Elveda ChanChan~

Son kez.

Hello Angel~

Son kez

Seni seviyorum.

Son kez de sarılmak isterdim ama buna kimse izin vermiyor Chan.
Birde gözlerine doya doya bakmak isterdim. Çok şey değil aslında...

Ama benim için önemliler.

Her neyse, HOŞÇAKAL PARK!
Hoşçakal sarı papatya.