Yolda yürürken gördüğüm manzara...
Biri yolun ortasında boylu boyunca yatıyordu. Sanırım dayak yemiş olmalı.
Hemen yanına yaklaşıp ne olduğunu soracaktım ki, kolumda bir el hissettim. Tam bakacaktım ki ağzımı kapattı.
Boyu uzundu. Simsiyah saçlı kapkara gözlü biri vardı karşımda. Kaslı ve simsiyah giyinmişti.
Bana" eğer ses çıkarırsan aileni unut " dedi. Peki ailemi nerden tanıyordu.
Hemen başımı sallayıp ona onay verdim. Bir kaç saniye yüzüme bakıp emin olmak istedi.
Elini çekince "sen ne yaptığını sanıyorsun bu adamın hali ne "dedim.
O ise istifasını bozmadan kolumdan tutup " sus yoksa aynı olay başına gelir" dedi.
Donmuştum...
Hangi insan bu kadar soğuk kanlı olabilir.
Beni düşüncelerimden alan şey kolumun üstündeki el oldu ve bana " bu olayı kimseye anlatmayacaksın yoksa seni bulur bu günü yaşadığına seni pişman ederim duydum mu beni? Şimdi kaybol ve git yat " dedi.
Bir kaç saniye yüzüne baktım o simsiyah gözlerine aslınd çok yakışıklıydı.
Hemen kendimi toparlayıp koşarak oradan uzaklaştım. Yeterince uzaklaşınca durup ellerimi dizlerimin üzerine koyup nefes almaya çalıştım. Yeterince dinlenince eve yürüdüm kendime " bu gün yeterince aksiyon yaşadım " dedim ve eve gelip yatağıma uzandım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım...
