Ik heb nooit veel gezegd. Was altijd al het stille meisje. Soms denk ik dat ik door de stilte veel kan leren. Het lied me bijvoorbeeld zien dat ik niet thuis hoorde in mijn vriendengroep. Soms vraag ik me af of mijn eigen vriendengroep wel wist dat ik bestond. Het leek wel of ik onzichtbaar was. zouden ze zonder mij kunnen leven ?? Tuurlijk wel ! Waarom ben ik anders degene die altijd achter groep aan loopt wanneer er niet genoeg ruimte is op de weg ? Waarom ben ik degene waar ze amper tegen praten ? Waarom kan ik nooit volgen wanneer ze het over goede herinneringen hebben ? Waarom ben ik degene die amper op de foto staat ? Waarom ben ik degene die ze vergeten ? Waarom ben ik altijd het probleem ?
JE LEEST
No Story
Teen FictionIk heb een lange tijd tegen mijn vrienden gelogen. Wanneer ze vroegen of alles oké met me was zei ik : " ja alles gaat goed." Omdat ik deed alsof het nooit slecht met me ging leken ze het wel te geloven. Maar dingen veranderde .. Alles werd nog erg...
