Böyle Olmamalıydı

bölüm 12

Öyle bi agırlık vardı ki gözlerimde acmakla acmamak arasında tıkılıp kalmıştım.Artık öyle yorgun öyle halsiz hissediyordum ki bi ruhtan farkım yoktu.Gözlerimi açtıgımda farklı bi yerde oldugumu anlamıstım.Yatagımın etrafında bir doktor ve birde hemşire vardı.Annemle babm odaya geldiklerinde yuzlerinde ki ifadeyi anlamak cok zordu.Sevinçle hüzün karmakarısıktı.O kadar yorgundum ki anne diyebildim sadece.Neden burda oldugumu düşünürken o anı hatırladım.O lanet olası kaza anını.Evet hastanedeydim o zaman abimde burda olmalıydı.Peki ya nerdeydi.Yan oda da falan olmalıdır diye düşündüm.Anneme dönüp abim nerde dedim güçlükle.Annem gözlerini bnden kacırmıstı.Bana cevap vermedi.Tekrar anne dedim bana döndüğünde gözyaslarını farkettim.Bi an rüyada olmak istedim.Uyanmak abime sarılmak.Böyle bir sey olabilir miydi? Benim abim ölebilir miydi?Olamazdı benim abim ölemezdi.Saka olmalıydı bu.Ne zaman gelicekti yanıma sakaaa diye bagırıcaktı.Gözyaslarımı tutamıyordum.Bagırıp cagırıyordum.Hemşireler sakinleştirici yapmaya calısıyordu ama izin vermiyordum.Abimin acısını yasamalıydım.Hatta onunla beraber bnde ölmeliydim.O kahrolası kazada bnde abimle gitmeliydi.Şimdi anlıyorum o ruyalar bnm yoğun bakımda gördüklerimdi.Abimle gitmeliydim.O artık orda yalnız ben onu bıraktım ama o beni bırakmazdı ki.O tek basına korkar oralarda.Ben abime layık bir kardes olamadım onu yalnız bıraktım.

Kolay mıydı öyle çekip gitmek
Sanki hiç kardeş olmamışız gibi
Kolay mıydı öyle ölmek..
kaza lanet olası kaza çık aklımdan artık
Çık yeter..

Neden 
Neden ki öldürür insanı böyle 
Her ölüm
Her ölümde neden daha çok ölür insan
Her dönemde..

Gülmek için sebep aramak
Bir yol kenarında bir kaldırımda sızmak
Çok koydu
Çok koydu ey Mert insan
Yokuluğunu gel de bize sor
Gel de bize
Gecelerce ağlamak nedir
Gel de bize sor..

Sessizce kalmak..
Herkesi kardeş bilip de 
Herkesten kazık yemek nedir
Gel de bize sor..

Sen kurtuldun 
Sen bu lanet dünyadan kurtuldun da
Biz kurtulamadık ki

Zaten her ölüm kapısız gelmez mi ki
Pencereden girmiş gibi içine sızmaz mı ki
Her ölüm seni biraz daha öldürmez mi ki
Her ölüm seni biraz daha öldürmez mi ki

Bak gözlerim gökyüzüne
Bak ki gör gözlerim bak ki gör
Bak ki öldü abin
Bak ki gör..

Bak ki gözlerim gökyüzüne
Ağla ağla ki sönsün bu yangın içinde
Sadece bir yalnız kal
Yalnızlık şereftir, sen bunu bil..

Ah abicim..
Öyle bir yordun ki beni
Öyle bir oturdu ki içime bu yalnızlık
Kardeş acısı..
Susmak çok zormuş be, çok

Bekliyorum ben 
Bekliyorum elbet de güleceğim
Elbet..
Ama o gün sen dirileceksin
Yoksa böyle olmayacak bu
Yoksa böyle gülmeyecek bu gözler..

Ağlamak istemezdim
Ağlamamı istemezdin
Ölmeni de ben istemezdim
Hangi istediklerimiz oldu ki istemediklerimiz olmasın
Söylesene..

Bekledim
Ve ağladım
Ağladım ki kızma bana
Kolaysa gel de sen ağlama
Gel de sen ağlama..

Sustuk.
Bir köşede anılarla durduk
Hatıralarla durduk
Ölümle durduk
Ölümle, ölümle..

herseyden kopuyorum artık.Sadece abimi düşünüyorum sadece onu istiyorum.Ve onun yanına gitmek istiyorum.Özlüyorum o kadar cok özlüyorum ki kimselere anlatamıyorum.Onun acısını dahi kimselerle paylasamıyorum.Neden bu kadar erken gitti ki abim.Bir anda yıktı beni o canından cok sevdiği kardesini..Hep hayaller kurardık birlikte.Daha benim sevgililerimi yakalıcaktı bana kızıcaktı bagırıcaktı ne işin var onla diyecekti.Evlenecegim zaman beni evden koluna takıp o cıkartıcaktı.Kırmızı kurdaleyi belime o baglıyacaktı.Benimle cadı diye dalga gecicekti.aksamları dısarı cıktıgımda kim beni koruyup kollıyacaktı.Babam yokken bana kim babalık yapıcaktı.Babam yoksa bu evin reisi benim o kadar diye kim bana bagrınıcaktı.Yiğenlerini sevicekti.Çocuklarım ona dayı diyecekti.Neden dayısız bırakı ki o yiğenlerini.Her bayram beraber mezarlıga giderdik dedemi görmeye.Şimdi birde abim var o koca mezarda.Kac bayram dayanabilirim ki ben senin mezarının basında sensiz bayram kutlamaya.Bayramlıklarımızı hep beraber alırdık.Şimdi kim bana o olmaz kısa o bayramda giyilir mi hiç diyecek.Mahallede ki çocuklar kimi maca cagırıcak.Ben bundan sonra nasıl benim abim sizin abinizi döver diyecegim.Ben bundan sonra odamda kiminle aglayacagım sırlarımı kime anlatacagım sinirlendiğimde kiminle konusacagım.Gitmemeliydin abi ya gitmemeliydin ya da beni de almalıydın.Bende gelmeliydim seninle.Ben artık yalnız ne yaparım bu dünyada.

Öyle kolay mı ki gitmek.Bende gidebilir miyim acaba annemi babamı düşünmeden arkada kalanlara bakmadan.Acaba bn gidersem onlar üzülür mü düye düşünmeden.Peki ya abim bunları düşünmedi mi hiç.Biz  ne yaparız nasıl güleriz bundan snra nasıl mutlu oluruz diye düşünmedi mi hiç.Oysa cok düşünceliydi benim abim.Herşeyi düşünürdü.Bizi üzmeyi hiç istemezdi bu gidişi neydi peki.Keske hiç tanımasaydım abim olmasaydı diyorum.Kokusunu bilmeseydim.Gözlerini gamzelerini saclarını görmeseydim sesini duymasaydım onca anıyı onunla beraber yasamasaydım.Bu kadar uzulmezdim.Abim yok derdim sadece.Ama şimdi Her aksam onun yokluğunu hatırlayarak aglayacagım.Fotograflarda anılarımızı canlandıracagım ve tekrar tekrar aglayacagım.Bir sure sonra alısmaya calısacagım.Ama bilirim ben kendimi onuda yapamayacagım.Abim olmadan onu görmeden kokusunu hissetmeden sesini duymadan ben artık hiçbir seyi basaramayacagım.Ben o olmadan yapamayacagım..

Bir gözyaşı mıdır hayat,
Bir tebessüm müdür hayat,
Bir mehtap mıdır hayat,
Unutulmayan bir anı mıdır hayat.

Ölüm var mıdır dünyada,
Ölümsüzlük var mıdır,
Yaşamanın ne anlamı var,
Yanlız kalmışşan dünyada

                       selaam :)) işte sizlere daha uzun bir bölüm :D ama vote hiç gelmiyor gelirse yeni bölümde gelir bu arada hikaye hakkında yorumlarınızıda bekliyorum :D simdiden teekkürler