-Arven! Arven!
-Ne var?
-Ya biraz kibar olamazmısın.
-Ne istiyorsun Laren .
-Sadece edebiyat dersinin notlarını verirmisin diye sorucaktım.
Ahh böyle insanlardan nefret ediyorum normalde yüzüme bakmaz, bir şey olsa umrunda olmaz ama işi düşünce (irvin şini virirmisin, irvin şini yipirmisin) tabikide koca bir HAYIR!
-Ah tatlım kusura bakma benim sözelim iyi değildir not tutmam da.
-Hmm öylemi tamam o zaman görüşürüz.
-Aynen aynen kesin görüşelim.
3,2,1veee sonunda ders biti artık eve gidip uyuyabilirim. Tamam saat daha 3 olabilir ama ben gece insanıyım ne yapabilirim ki.
Wowe saat 9 olmuş kac saatir uyuyorum ben. Ahh başım catlıycak şimdi. Normalde hep başım ağrıdığı için komidinin üstünde hep ağrı kesici olur, yine onlardan 3 tane ağzıma attım 1 tanesi başımı geçirmiyo maalesef. Saat çok gec olmadan bir şeyler yemeliyim. Evde yemek olmaz zaten yemek yemeye vaktim olmadığı için çoğunlukla günü bir öğünle geçiririm. Evin biraz ilerisindeki markete gittim. Kendime noodle yapıp orda yedim. Hayatım çok monotondur hiç bit zaman eğlence yaşamadım. Sokaklarda dolaşırken lise çağındaki çocukların duvara bir şeyler yazdığını gördüm. Bende mi denesem? Hadi ama ne yazabilirim ki. Sanırım buldum. Çocukların spreyini bitirmek istemediğim için biraz önce gitiğim markete gidip siyah bir sprey aldım. Ve kendime boş bir duvar aramaya başladım. Biraz daha yürüdükten sonra bembeyaz ve boş bir duvar buldum. Spreyi biraz sallayıp duvara "Bir mucize olsun" yazdım.
Sanki Tanrı beni duydu ve bir adamla tanıştırdı. Tabi ben herşeyden habersin ona yardım ederken hayatımın değişiceğini düşünmemiştim. İşte bir mucize oldu hemde tamamen tesadüfdü
Biliyorum biraz kısa oldu. Sanırım birazdan da kısa oldu ama bu bir nevi tanıtım gibi olsun. Hikayeye giriş babında. Ana kızımızın ismi Arven. Akşam yıldızı demek. Veee bu benim ilk hikayem çok heyecanlıyım. Akşam arkadaşıma kitap yazmaya yardım ederken dedim ki neden bende yazmıyorum ve karşınızdayım.
