Dönüşüm (Eylül)

Neşenin hüzne ilk bakışı Eylül
İlk ölüm ve ilk düşüş..
Işığı örten ilk bulut
Ve cama vuran ilk damla..
Bir bebeğin ilk ağlayışı gibi,

Ölümü yeniden doğmaya yormak Eylül,
Can gitmeyen damarları nadasa bırakmak..
Yeşeren umutların solup sararışını izlerken dahi
Yoksulun ekmeğiyle doymaya çabalamak, katıksız..
Güneşin buluttan bir ara kurtuluşu gibi.. 

Bir acının bitip yenisinin başlaması Eylül
Bir sevincin bir başkasına evrilmesi.
Fizik kurallarının ispatı, çünkü
Varlığın yok olamayacağının en açık göstergesi..
Gidenlerin bir gün mutlaka geri döneceğini bilmek..

Sonbahar kokusuyla ilk temas Eylül
Serinleyen sokaklarda canlanan tezgahlar..
Pazaryerinin keyfi yerine gelir,
Balıkçının önüne yerleşen kedilerin;
Solarken kaldırım kenarındaki küçük sarı çiçek..

Kış hüznüne erken bulaşmak Eylül
Hep kötü haber bekleyen yaşlı ruhlara has
Bir baskı göğsüne taş oturmuş gibi
Nefesin yaşamana yetmezmiş gibi
Bir daha hiç yaz gelmezmiş gibi...

Oysa dönüşümdür bunun adı.
Doğa dönüşür ve insan dahi.
Evren dönüşür ve atomlar dahi.
Duygular dönüşür, kaderin yönü değişir.
Açılır bir düzlemden bambaşka alemlere..
İşte bu değişimin kendisidir Eylül..
Cennete kavuşan kıyamet gibi..

AFİTAP