[OS/SF] - DON't - (kookmin)

JK DAY #2018

01.09.18|

สุขสันต์วันเกิด...เมทเหี้ย!

"..."

"จองกุกอ่า เลิกจ้องคอมได้แล้วน๊า..." คนตัวเล็กเอ่ยเสียงหวานโดยที่อีกคนในห้องไม่ได้ยินมันเลยสักนิดนอกจากสิ่งที่กำลังดึงความสนใจของชายหนุ่มอยู่หน้าจอนั่น ซึ่งมันทำให้จีมินเริ่มหงุดหงิด ตั้งแต่ที่เห็นจองกุกเริ่มเปิดมันขึ้นตอนแรก

'น่าเบื่อ' คือสิ่งที่จีมินคิดเมื่อมองอีกคนยังคงให้ความสนใจกับสิ่งอื่นมากกว่า

เป็นเรื่องปกติไปเสียแล้วตั้งแต่เขาสนิทกับไอ้คนตัวใหญ่นี่ที่เป็นรูมเมทกัน เมื่อก่อนเจ้าตัวมีความเกรงใจเขามากกว่านี้ แต่เดี๋ยวนี้รู้สึกจะทำตัวให้ต้องมองบนตลอดเวลา เขาเรียกว่าอะไรนะ ออกลาย? หรือคำโบราณไป เผยธาตุแท้ เผยตัวตน งี้หรอ? เออนั่นแหละมันก็เหมือนกัน มีความหมายเท่ากันแหละน่ะ

จองกุกเป็นคนหมกมุ่น! ให้ตายยังไงนิสัยชอบอะไรแบบนี้ก็เลิกไม่ได้สักที เหมือนเจ้าตัวตอนก่อนหน้าจะเลิกได้ไปแล้วแท้ๆ แต่ก็กลับมาดูอีกเหมือนเคย

"เห้ย! ทีหลังไปหาที่เงียบๆดูคนเดียวโว้ยไอ้บ้า!" ตะโกนไปงั้นแหละ มันไม่ได้ยินหรอก

"..." ได้แต่มองข้างหลังของมันอยู่แบบนั้นด้วยสายตาน่ารำคาญแบบเดิมแหละนะ มันไม่หันไม่หือไม่ไหวติง

'ให้ตาย!'

"หัดเกรงใจกันสักครั้งได้มั้ยจองกุกอ่า" อือ มันยังเหมือนเดิม อากาศธาตุหรืออะไร ฝุ่นหรือป่าวก็ไม่รู้ เคยสนใจกันบ้างปะเนี่ย นี่กูเสียเงินจ่ายค่าห้องหารกับมึงนะเว้ย ไม่ได้อยู่ฟรี จ่ายก็จ่ายด้วยกันมั้ย นี่ทำเหมือนเราคือตัวอะไรเนี่ย เกรงใจ สมบัติผู้ดี หรอ? ไม่เคยมีกับคนชื่อจองกุกที่ปฏิบัติต่อจีมินสักครั้งหรอกหน่า

.

.

"ทำหน้าน่าเกลียดว่ะพี่ เป็นไรวะ" ยังจะถามพร้อมคิ้วขมวดอีกเนอะ เหอะ! มีตัวตนก็ตอนมึงเสร็จสิ้นภารกิจไง สัสเอ้ย! ทีกูเรียกนะ เหอะ เหอะๆๆๆๆๆๆๆ