Kimseye söylemeyecektim. Tutamadım yine kendimi.
Kendi kendi mi ele verdim.
Bir sırrım Varmıydı bilmiyorum.
Yazım yalnışlarım yaşam yalnışlarıma
Oranla az ya da fazla kararsızım bu aralar.Alıp başımı gittiğim kaybolduğum sokaklar garip ve sessiz.Bir elimde sigaram
Geçmiş bir saatin geleceğine doğru
Müziğimle ilerlerken.
Gözlerim beni hayrete düşürüyor.
Korkularımı sırtıma alıp ayaklarımı telaşa sürüyorum.
Terliyorum gece yarısı.
Mektup yazdığım da oldu
Havalı arkadaşlarımın gülüp eğlendiği.
Doğum günü pastamı hissizlikle kestiğimde.
Ne acı! Neden mi Acı? Der gibiyiz sanki.Boşverin içinizden geldiği gibi davranın.Bak şimdi de akıl veriyormuş gibi oldum kusuru ma bakmayın.Yazı buraya nasıl geldi anlamış değilim.
Yaşımın 25 gelmesi gibi öncesi hafızamdan silinmiş gibi ne acı!
Sevdiklerim yanımda ama onları yaşayamıyorum ne acı!!!
Kendime acımalıyım bu da Ne Acı!?
Bir çaba sarf ediyormuyum.
Ömrüm bunu düşünmekle geçti.
Şimdi oturduğum yerden kalkıp piano tuşlarına basılan,kemanın tabir-i caizse "can çekiştiği" saatin sabaha koşar adım ilerlediği yağmurun temizlediği şehrin tenha bir mahallesini seyre dalıcam...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LİMAN VE GEMİ
PoetryHerşeyden biraz.Yaşamış olduklarım ve yaşamak istediklerim.Yüzüne karşı söylemek istediklerim.Sahi ner de senin yüzün aramaya çıktım.Bulamadım!?!? Kendimi aramaya çıksaydım belki bulurdum.Neyse Herşey gönlünüzce olsun...
