Jeepney Lovestory 1

Chapter 2 - The Meet

Isang araw, nagkabanggaan ang aming mga mata na nagdulot sa akin ng kahihiyan. Alam kong marami rin ang nakakaranas nang ganun na sitwasyon. At hindi natin maiiwasan na mag-assume na gusto rin tayo nung lalaki, tama ba? Though we really hope na 'yes'. Mula noon, iniwasan ko na talaga na mapadako ang tingin ko rito. At sa tuwing sasakay siya, I pretend na hindi ko siya nakita. I just put in my mind na meron na itong girlfriend. Panay naman kasi ang pagtetext niya while on the jeepney. I know that boys and girls who always check their phones have someone. Ewan ko ba kung paano sila nagkakakin-love-an sa cellphone. I could not imagine my self being courted in the phone.

"hoy, classmate." Nagulat ako ng isang araw na pauwi na muli ako. Nakasakay na ko ng jeepney at nagkaroon na ng magandang puwesto; sa pinakaunahan- tabi ng daanan. That was my favorite spot because I'm not afraid where to throw my looks. Tumingin ako sa taong pinanggalingan ng boses na iyon and then I saw a familiar face sa tapat ko. Siya si Tar, ang pinkamakulit na kaklase ko sa Humanities 1. He sometimes make the whole class laugh because of his mga hirits. Minsan rin eh siya ang nagiging dahilan kaya nagagalit si Miss Mendez sa amin, pero siya rin mismo ang nakakaamo sa puso ni ma'am. That as my last period every Monday and Thursday. And now is Thursday.

"eheh. Ikaw pala. Himala nakasakay ata kita." Biro ko rin rito and I smiled.

"Ilang beses mo na nga ako nakakasakay this week, pero hindi mo lang ako pinapansin. Masyado ka kasi busy sa katetext sa boyfriend mo kaya ayan..." may kalog talaga ang lalaking ito.

"Boyfriend ka jan! Gusto mo ng suntok? Pero talaga? Nakakasakay kita?" at napatingin ako bigla sa katabi niya. OMG! Siya si Crush. Are they friends?

"Oo, kaso lagi kang hindi nakakatingin sa kinauupoan namin nitong friend ko. Anyway, Gnara this is Daniel. Daniel, si Gnara ang crush mo." sabay pagsiko ni Daniel kay Tar.

Tumawa na lang ako expecting that Tar has a very good joke. But behind my laugh I wish it was true. Ang kapal ko, I know. "Baliw ka talaga Tar kahit kailan, ala ka wag kang ganyan sa kaibigan mo baka marinig ka nung gf niya patay ka."

"Wala tong gf, nuw. diba bro?" inakbayan niya si Daniel

"Tumigil ka na nga jan Tar." nairita ata siya

"Tsk. Tar ka talaga. Anyway, may overnight practice ba tayo sa saturday? Final na ba yun?" pag-iiba ko naman ng topic para mawala ang tense on the air.

Nagpatuloy ang usapan namin ni Tar tungkol sa gaganapin naming variety show as a final requirement sa Humanities 1 namin. He and our other boys would play some acoustic songs kasama ang isa pa naming babaeng kaklase as their vocalist. Pinipilit nga niya akong kumanta rin but I refused to. Yaaeeks. Hindi ko maimagine na kumanta sa harap ng maraming tao. Ginawa ko lang naman yung sa reporting because it is part of my report.

Hindi na namin napansin na nagsisimula na palang umisbog ang sasakyan. Paalis na pala kami sa university. Isang bata na naman ang kumukolekta ng pamasahe. Ibinigay ko ang 50 pesos ko rito and asked me ilan, sasabihin ko na sana 'isa lang', kaso itong Tar na to na mapagsamantala, naunahan ako. "Tatlo yan. Siya at kami. Diba Gnara?" ang laking ng smile niya sa akin. Actually naging crush ko rin naman siya noon, but I was turned off sa kakulitan niya. Sumosobra kasi minsan.

"Yeah. Pero utang muna yan ha?" pagbiro ko rin sa kanya. Ito namang Daniel na ito ay naglabas ng pera mula sa kaniyang wallet. Is he trying to pay back? "Oh, I was jsut kidding. Masyado ka atang seryoso. Joke lang yun." I stopped him earlier before he could do his plan.

"Hindi ko naman rin sinabi na babayaran kita eh. May titingnan lang ako sa wallet ko." pabiro niyang tuno. May kalog din pala ito sa utak eh. Tumawa silang dalawa, kaya tumawa na rin ako.

Alright! Done with this kiligness inside me, I get my phone from my bag and opened my twitter account. I twitted, "Who would believe that I'm talking from this moment with someone I LIKE. #amburning"

Sa aming tatlo, unang bumaba si Tar. Malapit lang kasi ang bahay nun. At sa kanyang pagbaba, ay sa aming pagtahimik na dalawa. Paano kami mag-uusap eh, si Tar lang naman ang common naming dalawa. We don't know what to talk about, kaya nagkanya-kanya na rin kami nang ginagawa. Me tweeting, and him maybe texting his gf or soon to be gf. Imposible kasing wala tong nililigawan. Ang mga ganitong mukhang, marami na tong babaeng naloko and that is for sure. Nang dumating na siya sa kanto nila, he looked at me first. Siguro upang magpaalam and me, I just give him a little smile. Yun lang ang naging paalam naming dalawa sa isa't isa- a smile. After he stepped down on jeepney, bumilis ng takbo ang puso ko promise. Tinatanaw ko ang kanyang likuran habang naglalakad, pulang-pula na rin siguro ang aking pisngi matapos.