Two Spirits In One Body||TzuMo||

Dans Yarışması Mı?

Tzuyu:
Sokaktan her geçişimde insanların bana sanki birini öldürmüşüm gibi bakmasından bıktım.Hiçbir suçum yokken başkalarının pisliğini temizlemek zorunda kalmaktan da bıktım.Anneme sırf babam öldü diye eziyet edilmesinden ve benim bunu durdurmak için bir şey yapamıyor oluşumdan bıktım.Arkadaşlarım (!) beni zaten işlerini yapmam için yanlarında tutuyorlardı.Benim de duygularım var,insanlar bunu anlayamıyorlardı.İnsan olduğumun bir türlü anlaşılmamasından da bıktım.

Babam şoför olarak çalıştığı evin beyi tarafından darp edildi.Hemofili olduğu için de kanaması durdurulamadı.Yani evin beyinin ifadesi böyleydi.Ama bilerek ambulansı çağırmadığını ben de annem de çok iyi biliyorduk.O kadar çaresiz kalmıştık ki polise şikayet bile edemedik.Babam öldükten sonra her gün annem yarı zamanlı işler aradı.Babamın ölümü annemde de çok büyük izler bırakmıştı,fakat ben babam öldükten sonra psikolojik sorunlar yaşamaya başladım.Bunlar herkesin bildiği gibi sorunlar değildi.Ne şizofrenlik,ne delilikti...Ben resmen vücudumda benden başka birisi varmış gibi hissediyordum.

Bazen bana ait olmayan sesler duyuyordum kafamın içinde.Bazen konuşan ben değil,içimdeki o "başka biri" oluyordu.Bu durum beni cidden delirtiyordu.Paranoyağa bağlamıştım.Anneme zarar veririm korkusuyla eve annem uyuduktan sonra gidiyordum.Gece geç saatlere kadar küçüklüğümden beri gittiğim büyük,eski ve ihtişamlı kütüphanede geçiriyordum günlerimi.

Bugün de o günlerden biriydi.Yine okuldan çıkmış,göz altlarım morarmış,hiç kimseye bakmadan kütüphaneye yürüyordum.Parkın yanından geçerken tanıdık bir ses duydum.Bu babamın eskiden çalıştığı evdeki bahçıvandı.Beni sürekli takip eder,rahatsız etmeye çalışırdı.Sesini duyduğum gibi çok uzak olmayan kütüphaneye koşmaya başladım.Bir yandan yaşadıklarımın verdiği ağırlıkla ağlıyordum.Kütüphaneye hızla girdim.Zaten terk edilmiş bir kütüphaneydi,kimse uğramazdı.Hatta bir görevlisi bile yoktu.Kitapları ben düzenlerdim.Kütüphaneye girdikten sonra kapıyı kilitledim.Korkumdan tüm perdeleri kapattım.Kendim için hazırladığım köşeye geçtim.Burayı resmen ev gibi kullanıyordum.Korkum geçtikten sonra elime bir kitap aldım.Konusu lezbiyen bir çiftin karşılaşması,yaşadıkları zorluklar ve aşklarıydı.Nedenini bilmesem de bu tarz kitaplar ilgimi daha fazla çekiyordu.İnsanları tercihleriyle yargılamazdım.

Kitabı açtığımda ilk sayfasının içinden bir afiş düştü.Afişi düştüğü yerden kaldırıp üzerindeki tozları üfledim.O kadar toz çıkmıştı ki "Çok eski olmalı herhalde" diye düşündüm.Afişi okudum.Bir dans yarışmasıyla ilgiliydi.Tarihine baktığımda şok olmuştum.Afiş o kadar eski görünmesine rağmen yarışma bundan bir ay sonraydı.Kore'de düzenleceği,ödülünün de büyük şirketlerden birinde idol olarak bir grupla çıkış yapmak olacağı yazıyordu.İlk başta önemsemesem de sonra düşündüm.Neden olmasın ki?...