Crazy thing called Love (LS2)

Chapter 24

Try listening to MALIBU NIGHTS by LANY while reading this. Its my inspiration while I wrote this chapter. Enjoy!

---

Ruling the Wild Waves

"Hey. Are you okey?" bumalik ako sa reyalidad nang marinig ko ang boses na yun. The sun rays from the window blinded me that I needed to close my eyes.

"Sierra" muling tawag niya. I look my side ways and remembered where I was. Right.

"Hmm?" I ask, absent-mindly. Bahagya siyang natawa.

"Ang sabi ko, kamusta ang araw mo? Baby, Are you okey? Kanina pa ako nagsasalita pero parang ang lutang mo ngayon." He held my hand while driving. Inangat niya ito patungo sa kaniyang labi upang halikan. Papalit-palit sa daan at sa akin ang kaniyang tingin. He was driving with a single hand still with that playful grin. Nang marealize na kanina niya pa nga hinahawakan ang kamay ko ay agad ko itong binawi sa kaniya. Humalakhak naman ang Impakto. Bwesit talaga.

"Kanina ka pa nga lutang." he said. "Hinahayaan mo akong hawakan at halikan ang kamay mo ng matagal eh. "

"O baka naman..." may tuno ng panunukso ang boses niya kaya binigyan ko siya ng matatalim na tingin. Ano na naman kaya ang iniisip ng walanghiya na ito.

I look outside the window when a memory flash through me.

Ilang araw na ang lumipas pero hindi ko pa rin kayang mag tanong sa mga kapatid ko. Ni hindi ko nga sila mahagilap kahit sa bahay. Ate Mika was kinda distant too. She barely talks and she always look so mad and irritated. Ilang araw na rin na umaalis sila ni Kuya nang hindi pa ako nagigising sa umaga at umuuwi na tulog na ako. I wasn't even allowed to go to Cafè de Móira, Kuya said so. Ayoko nalang magtanong kung bakit.

Alam mo yun? Yung umabot ka na sa buhay mo nang 'bahala na'? Yung bigla ka nalang napagod sa lahat?

Have you ever felt so tired to the point wherein you just can't help but... go with the flow. Without questions ask.

Kaya nga heto ako ngayon at sumama sa Impaktong 'to. As always, sinundo niya ako sa school at nagyayang gumala. Nagulat pa siya ng walang salita akong pumasok sa sasakyan niya. Which is nakakagulat talaga dahil hindi naman ako pumapayag na gamitin ang sasakyan niya lalo na ang gumala kasama siya. Lage lang kaming naglalakad tuwing nihahatid niya ako pauwi.

"Teka..." pigil ko bigla. Nasa isang mahabang highway kami sa tabi ng dalampasigan. Hindi ko alam kung nasaan kami pero siguradong palabas na kami ng syudad. Napaayos ako ng upo nang mahumaling sa ganda ng dagat. The crystal-like waves reflecting the sun was too mesmerizing to keep my eyes off of it  that I felt a sudden urge to be near it.

"Hmm? Bakit?" rinig kong tanong niya. Halos idikit ko ang mukha sa bintana ng kotse upang maayos na makita ang karagatan.

"Itigil mo." I whisper but enough for him hear it. Agad naman niyang itinigil sa gilid ng highway ang sasakyan. At kahit na hindi pa niya napatay ng maayos ang makina ay binuksan ko na ang pintuan.

I stop to look at what caught my attention. Narinig ko ang pagbagsak ng pintuan at ang click ng lock sa kotse. I didn't mind.

My breath hitched as I felt the ocean breeze touches me. The reflection of the sun made the ocean look like a majestic waves of diamond. Like an endless crystal.

Tinalon ko ang mababang gutter na naghihiwalay sa dalampasigan at sa mahabang highway. Pinong-pino ang maputing buhangin ang sumalubong sa paa ko. The sand was even shining like a fairydust. I can't remember when was the last time I've been to a beach that I feel so giddy right now. Tuwang tuwa ako na parang bagong labas sa isang kulungan.