Regrets
...
By: MornightSleeperWARNING: There are some wrong grammars,gramatical errors and wrong spelling that you'll read in this story. So before you read it I just want to say I'M SORRY.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Minsan sa buhay hindi mo alam kung anong mangyayari bukas. Nobody knows. No One. Kaya habang may oras, habang kasama mo pa sila. Make them feel that you loved them. Let them know that you care them.
Kasi wala ng mas masakit pa sa pagsisisi. Habang may oras magmahal ka. Habang may oras magpatawad ka. Dahil hindi mo alam kung anong mangyayari sa sumunod na umaga o sa mga susunod pa.
Kung sana alam ko ang salitang PAGPAPA-TAWAD noon. Edi sana hindi nangyari yun. Kung sana alam ko ang salitang PAKIKINIG non edi sana pinakinggan ko siya. Pero huli na. Huli na ang lahat ng marealize kong...umpisa pa lang ako ang mali.
"So...what's your plan?" Ashton asked. Plan? Hmm...I want something new. Something unique that could melt her heart.
I can't help but to smile. Imagining her reaction regarding my surprise for her? Hmm can't wait.
"Gusto ko yung kakaiba..pero simple" sagot ko sa tanong niya.
It's our second anniversary. Being her boyfriend is not easy. Boys flocks with her. Everyone will do everything to get her attention. At higit sa lahat, her family doesn't like me for her and that's the hardest thing. Hindi ko nga alam na aabot kami ng two years eh. But then it happen. So, I'm very much thankful.
Kahit na hanggang ngayon ay hindi parin ako gusto ng parents niya. I don't care. As long as she love me and as long as I loved her no one can break us apart. But then, that was I thought. Until I saw her that day with another man. My blood boiled at what I saw.
Kanina ko pa siya tinatawagan pero hindi niya sinasagot. Nag-aalala na ako at baka kung ano ng nangyari sa kanya. Kaya naman hinanap ko siya sa lahat ng lugar na alam ko. Hindi naman ako pwedeng mag-tanong sa parents niya dahil alam kong hindi rin naman nila ako sasagutin.
Tapos ito? Makikita ko siyang may kasamang ibang lalaki sa isang coffee shop? Ano ito? Hindi ko na napigilang lapitan sila ng makitang tumayo yung lalaki at niyakap siya habang nakatungo.
Nakita ko kung paano namutla si Erin nang hilain ko siya palayo sa lalaking kayakap niya. Hindi ko na napansing mahigpit na pala ang pagkaka-hawak ko sa braso niya dahil nanliliksik na nakatingin parin ako sa lalaking kasama niya. Kalmado parin itong nakatitig kay Erin kaya mas lalo lang akong nagalit pero hindi sapat yun para mag-iskandalo ako.
Kaya imbes bugbogin yung lalaki ay hinila ko na lang siya palayo sa lugar na yon. Nanginginig ako sa galit kaya kahit na sa pagpapasok sa kanya sa kotse ay naging marahas parin ako.
Habang nasa byahe ay hinintay ko siyang mag-salita pero walang lumabas sa bibig niya. Mas lalong napa-higpit ang pagkakahawak ko sa manibela. Mas lalo ko ding binilisan ang takbo ng sasakyan hanggang sa makarating kami sa apartment ko. Lumabas na ako ng hindi siya hinintay pa. At hindi ko napigilang malakas na isarado yung pinto.
"I'M SORRY" mahinang bulong nito. Tuloy lang ako sa pag-inom ng in canned beer habang nasa harapan ko siya nakaupo at nakayuko.
Hinintay kong magsalita pa siya pero wala. Kaya biglang natapon ko ng malakas yung lata ng beer na hawak ko. Tumalsik ang laman nito sa sahig. At nakita ko kung paano ito nakapagpapikit sa kanya ng mariin.
"Labas." mahinang sambit ko. Napatingala ito sakin na may namamagang mata. "Sabi ko labas." ulit ko ng hindi parin ito kumilos.
Nakita kong tumayo ito at lumapit sakin. Sinubukan niyang hawakan ang kamay ko pero umiwas ako. Nakita kong namutla ito sa ginawa ko.
BINABASA MO ANG
Regrets(Short Story)
RandomWala ng mas sasakit pa sa pagsisisi. Lalo na kung alam mong huli na ang lahat. But what can you do? Tapos na. Wala ka ng magagawa pa. Ang magagawa mo na lang...ay ang magsisisi at siguraduhing hindi na mauulit pa ang lahat.