~6~ "bedankt"

24 1 0
                                    

Pov emelie

ik kon niet geloven wat ik zag ik keek recht in de ogen van jungkook ¨emelie?¨ vroeg hij ik antwoorde ¨j..j..jjjaaa¨ ik probeerde snel te praten om de trilingen in me stem weg te halen ik wou niet dat jungkook wist dat ik bang was maar helaas lukte dat me niet zo goed als gepland ik ging naast hem op de grond hurken en bekeek zijn lip die onder bloed zat

¨fffijn j j je weer ttttt e zien ¨

zij hij ik wist niet wat te zeggen ik kon gewoon voor even niet ik liet een traan los maar de rest probeerde ik in te houden

¨ga niet huilen het gaat je lukken het gaat je lukken het gaat je lukken¨ zij ik in me hoofd

ik keek nog steeds naar jungkooks lip en zag hem opeens scheef lachen

"zal ik je helpen om naar huis te gaan?" Vroeg ik om de stilte te verbreken "ik ga daar liever niet heen " antwoorde jk
"Oké maar waar ga je dan heen?" Ik was bang om dat te zeggen ik weet niet waarom alsof dat arogant klonk jk keek me in me ogen aan en ik hem ook hij bleef staren alsof hij daar de antwoord kon vinden hij haalde zijn schouders op "waar ik plek vind" toen hij dat zij schrok ik me heel erg

"Weet je wat. ik weet waar jij heen gaat "

ik stond op en stak me hand voor me uit jk keek me vervaard aan toch pakte hij me hand ik hielp hem omhoog een kreun verliet ze mond "gaat het ?" Ja alles is oké " zij hij emotie loos "weet je het Zeker ?" Hij knikte in trok hem mee jk ging netjes achter me aan maar de hele tijd onderweg dacht ik alleen aan wat de f*ck er was gebeurt hoe was hij in gadsnaam daar gekomen hoe ?

Na een tijdje waaren me al een paar straaten van de plek weg "zij we er al" vroeg jk ik zij niks behalve draai je om jk keek me raar aan
"geloof me maar ik doe niks geks " jk draaide om ik ging op een bankje staan dat achter jk was en deed me handen voor ze ogen "waar gaan we heen dat je het zo speciaal maakt ?" Vroeg jk "het is niks speciaals ik wil gewoon dat je het niet weet" jk lachte " lopen " zij ik jk zette een stap naar Voren " dus hier heb ik het niet over na gedacht hoe we dit gaan doen." Zij ik jk hoorde me en het eerste wat hij deed was hij pakte me bennen wast zodat ik op ze rug  zat /lach   "Wijs me de weg " zij hun zelfverzekerd me buik ontplof van binnen het voelde goed maar ook raar wat doet hij toch met me vroeg ik aan me in me hoofd

Time skip

Ik deed me handen van jk ogen af en we stonden voor me huis
"en je moeder dan ?"  Vroeg hij "ze is weg voor een teidje" jk zette me op de grond neer ik deed de deur open pakte jk hand en liep naar binnen we deeden onze spullen uit en ik ging daarna gelijk naar de opbergruimte voor een EHBO tas jk ging op de bank ik kwam naast hem en deed wat alcohol op een watje en veegde voorzichtig de bloed weg jk probeerde normaal te doen maar in ze ogen zag ik toch pijn ik ging boven op jk schoot zitten zodat ik de wond beter kon ontsmetten ik focuste me op zijn lippen  ik moest gelijk denken over de dach dat hij me zoende toen liet ik me watje vallen jk pakte me hoofd van achter wast hij hij keek diep in me ogen aan en ik deed dat ook ik snapte gelijk wat hij bedoelde hij probeerde voor toestemming te vraagen ik knikte "wees niet bang" fluisterde ik hij ging voorzichtig dichter bij met ze hoofd en het gevoel in me maag werd steeds sterker en fijner het leek alsof het nooit weg gaat jk deed ze handen weg van me hoofd en ging naar me middel en ik sloeg ze om zijn nek heen het leek alsof we steeds langzamer gingen totdat ik opeens niet meer kon en rukte me lippen tegen zijne aan hij kuste me voorzichtig en trok weer ze hoofd weg hij kerk in me ogen en zag dat ik meer wou ik drukte weer me lippen tegen zijne aan ik kuste hem weer zo voorzichtig als ik dat kon jk beet zacht op me lip zodat ik me mond open deed hij bracht ze tong naar binnen en begon me grondig te zoennen in de tussen tijd deed die ze handen onder me  t-shirt en liet ze daar rusten totdat hij weg trok hij deed ze mond bij. Me oor en fluisterde "bedankt "

Hoi army's genoten van de deel nee oké ik ben geen pedo haar wees niet bang alleen ik dacht om er meer spanning in te brengen en wat vinden jullie er wan is het me gelukt ?

een stapWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu