İyi Geceler Gökkuşağım ;
Sana yazarken cümlelerime sevdiğim ne varsa onlarla başlıyorum . Senin kadar sevmiyorum ama , üzülme . Neden senin kadar seveyim ? Sen ayrısın , bambaşkasın içimde . Seni düşünürken miğdemde kelebekler uçuşuyor , sonra yokluğun geliyor aklıma . Kelebekler ölüyor sancılar başlıyor . Çok ağrıyor , sancıdan ölüyorum biliyor musun ? Yokluğun çok sancılı ve çok zor . Dayanıyorum ama bir gün gelirsin diye , gelirsin öper yaralarımı geçer unuturum yılların acısını , sancısını ..
Gelir misin sahi ? Gelmezsen de canın sağ olsun , ben alıştım artık yokluğunu doğurmaya . Neden böyle oldu ? Nasıl bir günah işledim de ALLAH aldı seni benden ? Soruyorum bazen kendime hak ettim mi diye . Etmedim , masum bir şekilde sevdim tek günahım buysa eğer ..
Hemşireler getirdi az önce ilaçlarımı acılarımı dindirmek için . Onlar senin yaraların hiç geçmeyen . Bilmiyorum hiç bir şey bilmiyorum yokluğunla daha ne kadar savaşabilirim bilmiyorum . Tek bildiğim içimdeki yangın , bitmeyen sen , silinmeyen hatıralar , bir de o eşsiz gülüşün ...
