my everything

chapter one

BAGO po ang lahat,nais ko lamang po kayong bigyan ng kaukulang paalala na may ilang bahagi ng kwentong ito na rated spg. mature contents and languages are not suitable for readers under 18 below. it a must before you read if you want to take a risk.

Pinaalalahanan ko po kayo......

here we go...

enjoy reading!!!!!!!!!!

"Pagbilang ng tatlo,nakatago na kayo. Isa! Dalawa! Tatlo!"pasigaw na sambit ni Abegail at humarap na.

Sa  mga nagbabasa,may ginawang victory party ang unibersidad  nila at napagdesisyunan ng buong eskwelahan na sa bahay ng mga Montilla gawin ang party at ngayon ay naglalaro sila ng tagu-taguan just like the old times were they are kids. Especially both her and the Montilla's brother. But she is too close to Adrian like the others too.

Na para lamang mapatda sa kinatatayuan nang sa pagharap niya ay isang malapad na dibdib ang mabungaran niya. Ang makisig at matipunong katawan ni Adrian ang nakita niya.

" Bakit 'di ka nagtago--"
"Save."sabi lamang ng binata.
Tiningala niya ito. Ngunit isang pilyong ngiti ang sumalubong sa kaniyang mga mata na mabanaag sa mukha ni Adrian.

" Bakit?"tanong niya dito.

Isang halik sa pisngi ang sinagot ng binata sa tanong niya kasabay ng sigawan ng iba pang kalahok sa naturang laro. Maging  ang ilang naroroon sa mansyon ng mga Montilla sa mga oras na iyon.

"Grabe ka,Adrian!"kinikilig na tili ni Laarni.
" Way to go,man!"anang ilang mga kaklase nila.
Naghigh five naman ang iba sa isa't isa.
"I told you. I can kiss her anytime I want."buong yabang wika ni Adrian at muli siyang hinalikan sa pisngi sabay kindat.
Nagsalubong naman ang mga kilay niya sa biglang inasta ng kaharap. Inis na tinulak ni Abegail si Adrian at patakbong tinungo ang likurang bahagi ng bahay. Naiwan namang nagtaka ang mga naroon. Samantalang napunta si Abegail sa isang silid. Bodega. Sa likod-bahay ng mansyon ng mga Montilla. Padabog siyang naupo sa naroong silya na bagamat may kalumaan na'y sadyang kay tibay pa rin ang pagkakayari.

" Ang yabang-yabang niya! Hindi porque gwapo siya at mayaman,magagawa na niya ang lahat! Hmmp! Nakakainis siya!"nanggigil na litanya ni Abegail sa kawalan habang hinahampas ang silyang inuupuan.
Manapay kaniyang iginala ang paningin sa buong paligid. It's definitely a stock room. Iyon ang napasukan niya. Mga sirang lampshades,old rocking chair,boxes of staffed toys at mga frames. Pero mas nakaagaw-pansin sa kaniya ang isang malaking kwadradong frames na may takip pa. Mas malaki sa lahat na naroon. Nilapitan niya ito at dahan dahang tinanggal ang papel na nakabalot dito. Hindi parihaba kundi patayo ang naturang frame. Tinitigan niya itong mabuti. Habang masinsinang iniinspiksyon ay may nakikita siyang familiar sa kanya.
It's a canvas,no doubt of that but the person itself is look like her. Nangunot naman ang kilay niya. Yeah,it look like,
"Me.."aniyang hindi makapaniwala.
Kasabay ng pagbukas at pagsara ng pinto ang pagtili niya at  hinarap ang bagong dating. Isang hinihingal na binata ang nalingunan niya.
" Abegail. "

"Ano? Sasabihin mo rin bang 'sorry'? At pagkatapos ay magyayabanh?! Por que ba mayaman ka,tinitingala ka. Magagawa mo na ang lahat?!"agap na pahayag no Abegail.
" What? No!"tanging nasabi ng nabiglang binata.
Tumayo siya,
"Ang mayayaman nga naman. Lahat nasa kanila na. Kayaman,karangyaan, kaguwapuhan at kilala sa buong mundo. Pero alam mo kung ano ang mas nakakahihigit doon?"aniyang hinarap at tiningnan ito.
" What?"
Ngumiti siya.
"Kasupladuhan."as she said.
But then,he began to immerged. Holding her arms forcefully while gritting his teeth.
" Bakit? Hindi ba totoo? Suplado ka naman talaga,ah. Egoistic, chauvinistic person I've ever known."ani Abegail na hindi nakikitaan ng takot.
Iba naman ang dating niyon kay Adrian. Galit na hinawakan siya nito sa batok at isinandig sa naroon pader malapit sa kanya.
" Alam mo bang matagal na along nanggigil sa iyo?! Noon pa mang mga bata pa tayo!"galit na singhal ni Adrian. "Paging ikaw ang nakikita ng lahat! Ang paging bida kahit ako ang nasa harapan nila! Abegail Sebastian must be proud!patuyang dugtong pa ng binata.
" Adrian,ano ba? Nasasaktan ako!"ani Abegail na pilit kumuwala sa pagkakahawak ng binata.
"Bakit,Abegail? Natatakot ka ba sa posibleng mangyari sa acting dalawa ngayon? Tayong dalawa lang ang nandito."puno ng sarkasmong turan ni Adrian.
Sa halip na sumagot ay napapikit na mamang si Abegail ng biglang lumapat ang isang palad nito sa ibabaw ng dibdib niya.
" Adrian, n-no!"tili niya bigla nang bumaba ang palad nito sa pagitan ng hita niya.
Ngunit hindi natinag si Adrian at sa halip ay mas lalo pa nitong inilapit ang katawan sa kaniya.
"Ito ba ang dahilan,Abegail?"usal ng binata habang patuloy na nilalaro ang nasa pagitan ng hita niya.
" Adrian! Ano ba?!"galit  sambit ni Abegail habang pilit na nilalayo ang kamay nito sa kanya.
Ngunit ngumiti lamang ito sa kaniya.
"You're going to shout? Go on. I won't stop you. If that is there is someone or everyone could hear your voice."hindi ito nagpatinag. "This room is fully walled I say to you. This area is also isolated from everyone,Abegail."at sabi pa.
" Adrian,please stop it."ani Abegail na nagsusumamo na.
Umiling ang binata. Binitiwan nito ang batok upang hawakan ang isang palad niya.
"Let's play a game, Abegail. A game of two person allowed only. A game that I assured you we'll enjoy."