Cebimde taşırım sana karşı biriktirdiğim bütün yorgunluklarımı...
Baş ucuna gelir, cennet kokan anne yüreğinin sıcağını andıran saçlarına, çekinerek dokunurum.
Yastığına karışan kokunu çekerim sineme,
Senin uyumadığın geceleri...
Son bahar'da düşen yaprakları toplar kır bahçene koşar,bir demet taç yaprak yapar.
Bahçene hüznümü ve düşlerimi bırakırım.
Bütün dillerin yasak olduğu,ama konuştuğun her hangi bir dilin evrensel olması kadar,
Muazzam bir gerçeklik yoktur.
Ayak izlerinin değdiği her karış toprağa yalın ayak ile sevgi yumağına dönüşen nahoş yürüyüşlere karışır her bir adımım.
Ve sisli bir gecenin soğuk kaldırımlarına rağmen.
Ve odanın ışıklarının sönmesini bekleyene kadar.
Eksilmez bağrımda sıcaklığın.
