စာလံုးေရ ၂၀၀၀၀ နီးပါး႐ွိပါတယ္။ အပိုင္းမခြဲခ်င္တာနဲ႔ အကုန္ေပါင္းလိုက္တယ္ 😅 ဖတ္ရင္း ပ်င္းမွာလဲ စိုးရိမ္တယ္ 😞 ေနာက္ပိုင္း စိတ္ပါရင္ပါသလို one shot ေလးေတြ တင္ေပးပါမယ္ 😀 ေနာက္ၿပီး ဒီဟာက ဆင္တူ႐ွိခ်င္လည္း ႐ွိမွာပါ…ကိုယ္လည္း fanfic ေတြ အဖတ္မ်ားၿပီး ေရးမယ္လို႔ idea ရေတာ့လည္း သိပ္မကြဲတာပဲ ထြက္လာလို႔ အဲ့တာပဲ ေရးလိုက္သည္ 😂
…
ၿမိဳ႕ငယ္လို႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္ကလည္း ဒီၿမိဳ႕က က်ဥ္းေပမယ့္ အရမ္းကို လူမ်ားၿပီး စည္ကားေနျပန္သည္။ အျခားၿမိဳ႕မွ ကုန္သည္မ်ား အဆက္မျပတ္ ဝင္ထြက္ေနၾကသည္။ လမ္းမႀကီးကလည္း ျဖတ္သြားျဖတ္လာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္အစား၊ အဆင္အယင္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ား မဆင္းရဲေၾကာင္း သိႏိုင္သည္။
တစ္ကယ့္ကို ဒီအင္ပါယာႀကီးက…နယ္စြန္နယ္ဖ်ားက ၿမိဳ႕ငယ္ေလး၏ စည္ပင္သာယာဝေျပာမႈသည္ပင္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားေနာက္မက်န္ရစ္ေပ…
ဆူညံၿပီး လူက်ေနေသာ စားေသာက္ဆိုင္ထဲသို႔ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္ထားေသာ အရပ္႐ွည္႐ွည္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ ေျခလွမ္းေပါ့ေပါ့ပါးပါးႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဆိုင္ပတ္ပတ္လည္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္အလယ္က စားပြဲတစ္လံုးသာ အလြတ္ျဖစ္ေနသည္။ လူႏွစ္ေယာက္စာ စားပြဲတြင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ႀကိဳတင္ ေနရာယူထားၿပီးၿပီ။ သို႔ေသာ္ တစ္ျခား ေနရာလြတ္ မ႐ွိေသာေၾကာင့္ သူ႔တြင္ ေရြးခ်ယ္စရာမ႐ွိ…
"တစ္ဆိတ္ေလာက္ပါ မိတ္ေဆြ…ဒီခံု လြတ္တယ္ဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္လို႔ ရမလား…"
စားပြဲတြင္ ထိုင္ႏွင့္ေသာ အမ်ိဳးသားကို သူ ယဥ္ေက်းစြာပင္ ေမးလိုက္သည္။ ထိုအခါ စကားနည္းဟန္႐ွိေသာ အမ်ိဳးသားက ေခါင္းတစ္ခ်က္ပဲ ၿငိမ့္ျပသည္။
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မိတ္ေဆြ…"
ဆာေလာင္ေနေသာ သူ႔ဗိုက္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ႏွင့္ ေျခာက္ကပ္ေနေသာ လည္ေခ်ာင္းကို စိုစြတ္ရန္ သူ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ဒီအနီးနားက အေကာင္းဆံုး စားေသာက္ဆိုင္ ဟူသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ စားပြဲထိုးအားလံုး ကိုယ္စီ အလုပ္႐ႈပ္ေနၿပီး သူ႔ကို သတိမထားမိၾကေပ…
YOU ARE READING
Strong Bond (HHYL Fanfic)
Fanfictionဘယ္ေလာက္ပဲ ေဝးကြာေနပါေစ...ကံၾကမၼာက သူတို႔ႏွစ္ဦးကို ျပန္လည္ ဆံုစည္းေစလိမ့္မည္...
