Love me like a gangster

Hoofdstuk 3

Nadat ik uit de badkamer ging wandelde ik naar mijn kleerkast en kieste mijn pyjama uit. Het bestond gewoon uit een lang wit t-shirt met een zwarte short maar die zag je niet doordat het T-shirt zo lang is.

Het is nu 00:19 maar ik moet morgen niet op dus ging ik de dossiers nakijken. De grote lichtbruine map met alle informatie was te vinden in mijn studeerkamer.

Ik wandelde naar mijn bureau die omringt is met allemaal boekenrekken waar je bijna alles kan terugvinden. Van dossiers tot leesboeken en zelfs boeken over technieken om te doden.

Ik zette me in mijn mooie grootte bureau stoel en begon te bladeren in de map tot ik stopte op een pagina die me intrigeerde. Hij was helemaal blanco op een paar woorden na.

Libertas en imperium.

Vrijheid en overheid. Raar. Waarom zou dit in het dossier zitten.

Ik ging achter mijn pc zitten en zocht de woorden op maar vond niks. Alleen dat dit een groep was in 1920 die tegen de overheid was maar ik zou niet weten wat de link zou kunnen zijn.

En zo begon ik verder te bladeren en nam alle informatie in me op ook al was er niet veel. Tot op de laatste pagina waar de info van de maffia baas en zoon stonden.

Het enigste wat de I.S.A. wist is dat ze van Italië waren. En de rest was allemaal gegokt. Wouw, deze maffia groep is zo groot en toch heeft de beste agentschap bijna geen informatie. Heel raar.

Twee uren waren verstreken en ik legde alles terug op zijn plaats en stak de licht bruine map in mijn kluis want dit was geclassificeerd en kroop men bedje in. Maar voordat ik dat deed heb ik wel al mijn alarmen en boobytraps aangezet.

De volgende morgen werd ik wakker door het zonlicht dat werd gecreëerd door een lamp me wakker maakte. Doordat ik in een bunker onder de grond leef heb ik zo veel mogelijk lampen die natuurlijk licht maken en zelfs ramen met schijn uitzicht.

Ik deed mijn kleren aan, klaar om naar buiten te vertrekken om op veldmissie te gaan. Nadat de deur is gesloten was het akelig stil in de grote gang. Normaal zou ik wel een paar bekende gezichten zien van mijn buren ofzo maar bij niks te horen.

Alert begin ik te stappen en hield mijn wapens dicht bij mij. Zou de base zijn geïnfiltreerd. Dat is altijd een mogelijkheid die men in zijn gedachte moet houden.

Wanneer ik eindelijk aan de hoofduitgang was vielen de lichten uit en hoorde ik mensen op me af komen. Ik had geen tijd of ik werd al tegen de grond gebeukt.

Snel greep ik mezelf bij elkaar en wachtte op weer een aanval want ik, 00009 zal nooit ten onder gaan zonder een gevecht en daar zweer ik bij.