რამდენიმე თვის წინ შეყვარებულს დავშორდი... მე ტაეს შეყვარებული ვიყავი, მან მომისროლა.. მისთვის ძვირფასი არ ვიყავი, მძულს მაგრამ მასზე ფირქი მაინც გულს მიჩქარებს და მაიძულებს ვიტირო.. მან იმდენი გააკეთა რომ მე და მის მეგობარს, ჰობის, ურიერთობის საშუალება არ მოგვცა, ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარდა.. მაგრამ ტაემ ჰობი მოატყუა რომ მე მისი შეყვარებული ვიყავი, ჰობი გულნატკენი იყო.. მე კი ვერ შევძელი მასთან დალაპარაკება და ახსნა, ვიც რომ მეც დამნაშავე ვარ მაგრამ მიზეზი არ ვიცოდი ჰობი ასე თავს რატომ მარიდებდა.. ამიტომ ნაწყენი ვიყავი და ამ დროს ტაე გამოჩნდა.. და „დამეხმარა" რომ ჰოსეოკზე არ მეფიქრა.. ჩემთან იყო რამდენიმე თვის განმავლობაში, სულ ჩემ გვერდით იყო.. არ მშორდებოდა, მარტო არ მტოვებდა, მეუბნებოდა რომ ვუყვარდი.. იძულებული ვიყავი მისთვის იგივეთი მეპასუხა, არ მინდოდა ჩემ გამო თავი ცუდად ეგრძნო.. როცა ეგონა რომ ჰობიზე საერთოდ აღარ ვფიქრობდი, ადგა და მიმატოვა.. რატომ ჩადგა ჩვენ შორის? ღმერთმა იცის, ეს ყველაფერი ახლა გავიგე, გავიგე რომ ტაემ მოატყუა, ვიგრძენი რა იგრძნო ჰობიმ როცა ეს გაიგო, მივხვდი თავს ასე რატომ მარიდებდა, იმასაც მივხვდი ბოლო თვეების მანძილზე ასე უხასიათოდ რატომ იყო, თვალს მარიდებდა, დღეს გადაწყვეტილი მქონდა მასთან მისვლა და დალაპარაკება, მინდა ავუხსნა.. ავდექი და ჩავიცვი, ჩემი ყოველდღიური ტანსაცმელი, როგორც ყველა კორეელი გოგოსი, ჯინსი და მაისურია, სწრაფად მოვემზადე, შემოდგომა იყო ამიტომ ცოტა ციოდა, ქურთუკი არ ავიღე, სახლიდან გამოვედი და მათი სახლისკენ წავედი.. ფეხით.. იმიტომ რომ ფეხით სიარული მიყვარს და იმიტომ რომ ახლოსაა.. მივედი და კარზე დავაკაკუნე, ღრმად ჩავისუნთქე.. კარი ჰობიმ გააღო, თვალები ჩაწითლებული აქვს, ჩემს დანახვაზე გაშრა, თითქოს გაუკვირდა, მერე მშვიდად მითხრა.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
