Just let it be

Ichi

Hindi ko alam kung bakit kinakaban ako. Hindi ko alam kung kaya ko na ba siyang makita ulit. Hindi ko alam. Hindi ko alam. Masyado akong nag ooverthink.

Habang naglalakad ako papasok ng eroplano na eexcite ako. Matagal tagal din bago ko naka uwi ng Pilipinas. Tinapos ko yung Junior and Senior sa Japan and I decided to continue my college in Philippines. Isa na ring dahilan dahil sa ate kong pinapa uwi na ko dahil para daw may kasama na siya sa bahay. Nagpapa tawa talaga yun kitang sa probinsiya sya naka stay. All settled na ang papasukan ko. Ako na lang talaga ang kulang. Sarili ko na lang.

Sa katunayan ayaw ng magulang ko na mag isa ako but i know that i can handle myself now. I want freedom. I want to learn new things. I want to learn more about myself. Hindi sa hindi ako nakaka labas ng bahay sa Japan. When I say "freedom" it means, yung lahat ng gusto kong gawin ay magagawa ko. Yung walang mag babawal, walang pipigil, kayang mag desisyon sa sarili. In short, to be independent person.

Pagka land na pagka land ng eroplano gusto ko na agad lumabas pero ayoko makipag siksikan sa mga taong palabas so nag stay muna ako sa upuan at papahupain ang dami ng tao. Nang makita kong hindi na masyadong crowded tumayo na ako at kinuha yung bag ko.
Hindi ko mapigilan na hangaan ang mga FA dahil alam kong hindi biro ang lahat ng pinag aralan nila. Sa mga places pa lang jusko baka sumabog na agad ang utak ko sa dami nun. Kaya nakaka proud silang tignan kasi narating nila yung pangarap nila and sobrang risky din. To think na minsan hindi mo makaka sama nga mahal mo sa buhay lalo na kapag special events like Christmas and New Year. Nasa ere sila pinagsisilbihan yung mga passengers.

Habang naghihintay ako na kunin yung luggage ko i call my brother to inform him na naka labas na ako. Na miss ko din itong ugok na to e. When i picked up my luggages and get a cart naglakad na ko. Nasa malayo pa lang ako tanaw na tanaw ko na agad ang sundo ko na may kasama pang banner na nakalagay "Welcome home Bebang". Damn it! Ang sarap batukan hanggang sa maalog ang utak.

When I reached his location sinalubong niya ko ng yakap.

"Bebsss princess i miss u so much" sambit niya.
"I can't breathe kuya! Where did you get that clingy idea?" At inayos ko buhok ko dahil ginulo niya.
"Bebs naman ang sweet sweet ko nga e. Kita mo nga pinagtitinginan na tayo dahil ang sweet ko sayo." Sabay akbay nya sa akin.

Pagtingin ko sa paligid tama nga siya naka tingin sila. Yung iba na wweirduhan, yung iba naman kinikilig dahil siguro kay kuya. May narinig pa ko nag sabi "Ay may gf na si pogi"

Kaloka huh? Hindi ba niya narinig ang pagtawag ko ng kuya? Tss sa bagay hindi rin talaga maitatanggi na gwapo nga talaga tong kuya ko. Suki to ng mga pageant dati e. Nag sideline tuloy ng pag momodelo ang mokong.

"Bebs where do you want to eat?" Pagka sabi niya nyan biglang tumunog yung tiyan ko. Shet hindi pala kasi ako kumaen sa eroplano kanina natulog lang ako buong byahe.

"Hindi ka pa rin nagbabago muka ka pa rin talagang pagkain pero bebs tumaba ka huh? Lagi nanaman sigurong noodles ang kinakaen mo at tatlong rice?" Kinurot ko siya pagka tapos niyang sabihin yan.

"Ano ba bebs? Mabubunggo tayo! I'm driving! Tska, totou naman yung sinasabe ko ah? Ganon ka kaya kumaen dati kaya nga laging ubos ang kanin natin sa bahay." Inirapan ko na lang.
Ayoko na lang magsalita dahil totou nga naman yung sinabe niya pero hindi na ngayon. DATI lang nung una naming punta dun sa Japan kasi malamig nung mga times na yun. Syempre diba hanap mo palagi yung may sabaw kasi nga malamig.
Routine ko palagi after school which is 5pm nasa bahay na ko didiretso ko sa kusina para kumuha ng noodles sa cabinet tapos lalagyan ng tubig at hintaying maluto. Then, 8pm kakain na kami ng dinner. Ang hirap kasing magpigil sa kain lalo na't ang sarap palagi ng ulam. Can't resist mumsh.

"Sa jollibee na lang tayo namiss ko burger at spag nila e. Take out na lang para mabilis gusto ko na magpa hinga."

When we were waiting na umusad ang pila i turn on his playlist at naghanap ng kanta. Nung wala akong magustuhan sinaksak ko sa cp ko and pick a song.

"Baduy talaga ng mga tugtugan mo kuya. Kasing baduy mo promise."

"Ikaw! Makikinig kana lang manlalait pa." Tss baduy naman kasi talaga. Siya lang nakaka alam nung mga kanta.

It's been a year since the last time i opened my social media accounts tho sa Instagram active ako pero hanggang story lang ako. I never post. And, it's private also my message box. So wala akong nakaka usap na kahit sino na mga kaibigan ko dito sa Pinas.

I captured Jollibee and save. I'll post this later. Habang nag bbrowse ako my bestfriend Michelle posted a picture holding a bouquet. And the caption is "Consistent" and tagged the guy. I don't know why i'm being nervous but i got this feeling that I know who's the guy. When I clicked the tagged name nanlaki mata ko. How? When? Of all people bakit siya pa?

I saw our friends commented on her post saying:
"Wtf Che?"
"You serious?"
"Is she know about this? Alam mo ang lahat"

Yea right. Alam niya ang lahat. Siya ang naka saksi nang lahat lahat. She replied to one of our friends comment.

"No she didn't. And, matagal na din namang wala ah? In fact, wala namang naging sila."

I can't believe kaya niyang sabihin yan. How dare her! To think na mag bestfriend kami? How nice! Ang ganda ng salubong sakin dito sa Pinas kundi sama ng loob agad. But i don't want to be bitter so nag comment ako sa post niya.

"Congrats, Mi :)"