Sehun ဝူတန္းေတာင္ကိုႏွစ္ရက္ႏွင့္အျမန္ေရာက္ေအာင္သြားၿပီးဝူတန္းေတာင္ရဲ႕နားကေတာင္ဆီထပ္သြားရသည္
ေတာင္ထိပ္ေရာက္ေတာ့တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ့အရာေတြကေစာင့္ႀကိဳေနသည္niniေျပာတဲ့အပင္ကိုေတာ့ေတြ႔ေပမယ္အသားစားအပင္ေတြကဝန္းရံထားသည္
ႏြယ္႐ွင္ေတြကလည္း႐ွိေနေသးသည္ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲေသာအရာကိုေက်ာ္ျဖတ္ရေတာ့မည္
Sehunအသာေလးခ်ဥ္းကပ္သြားေတာ့အသံမထြက္ေအာင္ကိုယ္ေဖာ့ၿပီးသြားကာအသက္ကိုေအာင့္ထားရသည္ လက္မွာကိုင္ထားတဲ့တိမ္လႊာဓားကိုအသာမကာအသားစားအပင္တစ္ပင္ရဲ႕လည္ပင္းေနရာကိုုခုတ္လိုက္ေတာ့အျခားပင္ေတြပါလူပ္႐ွားလာၿပီးsehunကိုအကုန္ဝန္းရံလိုက္ၾကသည္
Sehunတစ္ခ်က္ေတာ့လန္႔သြားသည္အသက္ဝင္ေနေသအပင္ေတြကိုတစ္ခါမွမျမင္ဖူးေပသတိအႀကီးႀကီးထားကာအားလံု႐ွင္းလိုက္ေတာ့ႏြယ္႐ွင္ေတြကလူပ္လာကာသူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုရစ္ပတ္လိုက္ၿပိးညစ္လိုက္ေတာ့လက္ေမာင္းကေသြးေတြေတာင္ထြက္သြားသည္လက္မွာကိုင္ထားတဲ့ဓားလည္းေအာက္က်သြသည္ေျခေထာက္ႏွင့္ဓားကိုေျမႇာက္လိုက္ေတာ့အေပၚတက္သြားကာလက္မွကိုင္လိုက္ၿပီးႏြယ္႐ွင္ေတြကိုခုတ္လိုက္ေတာ့ႏြယ္႐ွင္ေတြေအာက္ျပဳတ္က်ကုန္သည္လက္ေမာင္းကဒဏ္ရာကိုကိုင္ၿပီအပင္နားသြားကာအပင္ကိုပင္စည္ကေနဆြဲႏုတ္ၿပီးကိုယ္ေဖာ့ကာဒီေတာင္ကေနထြက္လာခဲ့သည္
ဝူတန္းေတာင္ေရာက္ေတာ့ဝူတန္းဂိုဏ္းရဲ႕တပည့္မ်ားႏွင့္သြားတိုးေနေသးသည္ဒဏ္ရာကအရမ္းနာလာေတာ့မ်က္ႏွာလည္းျဖဴဖပ္ေနသည္
ဝူတန္းဂိုဏ္းတပည့္၁:မင္းဘယ္သူလဲ
Sehun:ခရီးသြားတစ္ဦးပါဒဏ္ရာရလာလို႔ပါ
ဝူတန္းဂုိဏ္းတပည့္၂:မင္း ခရီးသြားေရာဟုတ္ရဲ႕လား
ဝူတန္းဂိုဏ္းတပည့္အႀကီးဆံုး:ဒီမွာဘာျဖစ္ေနတာလဲ
ဝူတန္းဂိုဏ္းတပည့္ ၁:အကိုႀကီး ဒီမွာဒဏ္ရာရလာသူတစ္ဦးတံခါးဝေရာက္လာလို႔ေမးေနတာပါ
တပည့္အႀကီးဆံုး:မင္းဘယ္သူလဲ
Sehun:ခရီးသြားတစ္ဦးပါ
တပည့္အႀကီးဆံုး:မင္းရဲ႕လက္ေမာင္းျပၾကည့္ ဒီဒဏ္ရာက သြားေဆးေတြသြားယူခဲ့ မင္းၾကည့္ရတာအျမန္လုိေနပံုဘဲ မင္းကိုဘယ္သူဟိုေတာင္ကိုလႊတ္လိုက္တာလဲ
Sehun:ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္လႊတ္လိုက္တာပါ
တပည့္အႀကီးဆံုး:မင္းကိုေဆးစည္းေပးလိုက္မယ္အေရးႀကီးေနတဲ့ပံုဘဲေတာင္ေအာက္ကိုအေသခ်ာသြားပါ
Sehun:ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ခရီးဆက္သြားခြင့္ျပဳပါအုန္း
တပည့္အႀကီးဆံုး:ေနအုန္းမင္းရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ကိုဒီေက်ာက္စိမ္းျပားေပးလိုက္
Sehun:ဟုတ္ xie xie ni
ထြက္သြားတဲ့sehunရဲ႕ေက်ာျပင္ကိုၾကည့္ရင္း
တပည့္:အကိုႀကီးဘာလို႔လွြတ္လိုက္တာလဲ
တပည့္အႀကီးဆံုး:မင္းတို႔မသိပါဘူးေနာက္ဆိုသိလာပါလိမ့္မယ္ ကဲကဲမင္းတို႔အေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထားၾက
တပည့္:shi(ဟုတ္ကဲ့)Sehunခရီးဆက္ၿပီးသံုးရက္ၾကာေတာ့ေနအိမ္ကိုေရာက္သြားသည္အိမ္ေရာက္ေတာ့
Jongin:hunျပန္လာၿပီ
Sehun:ေစာင့္ေနတာလား
Jongin:ေစာင့္ေနတာေပါ့လာလက္ေမာင္းကဘာျဖစ္လာတာလဲ
Sehun:ႏြယ္႐ွင္ရဲ႕ရစ္ပတ္ျခင္းခံရတာပါ
Jongin:ဘာ အဲတာေပါ့လို႔မရဘူးလာလာအိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ အဲအပင္ေတြကအဆိပ္႐ွိတယ္ဘယ္သူေဆးစည္းေပးလိုက္တာလဲ
Sehun:ဝူတန္းဂုိဏ္းကတပည့္တစ္ဦး
Jongin:ဘာ
Sehun:ၿပီးေတာ့niniကိုဒီေက်ာက္စိမ္းျပားေပးလိုက္တယ္
Jonginေက်ာက္စိမ္းျပားကိုၾကည့္ၿပီးဘယ္သူႏွင့္ေတြ႔ခဲ့မွန္းသိသြားသည္ေက်ာက္စိမ္းျပားကိုအက်ႌမွာထည့္လိုက္ၿပီး
Sehunရဲ႕ဒဏ္ရာကိုေဆးစည္းအသစ္ျပန္လဲေပးရသည္ ၿပီးမွအပင္ကိုေရေဆးၿပီးေထာင္းကာေရေႏြးထဲထည့္ၿပီးလူနာဆီသြားၿပီးလူနာကိူအိပ္ယာမွအသာမကာေဆးကိုတိုက္ၿပီးအနားယူေစၿပီးအိပ္ခန္းမွအသာထြက္လာသည္
Sehun:ၿပီးၿပီလား
Jongin:ၿပီးၿပီ သူ႔မ်က္ႏွာကိုခဏေနသြားၾကည့္ရေအာင္မူလသားေရာင္ျပန္ရၿပီလားဆိုတာ
Sehun:အဲတာထားပါခ်ယ္ရီအပင္နားသြားရေအာင္
Jongin:ဟုတ္
Jonginခ်ယ္ရီအပင္နားေရာက္ေတာ့ခ်ယ္ရီအပင္ေတြေငးေႏုတုန္းအေနာက္ကsehunဖက္လိုက္ေတာ့တုန္သြားသည္
Sehun:လြမ္းေနတာ
Jongin:ကြၽန္ေတာ္ေရာဘဲhunကိုလြမ္းေနတာ
Jongin ဒီဖက္လွည့္ၿပီးsrhunရဲ႕ရင္ခြင္ထဲဝင္ၿပီးအသာေပြ႔ဖက္ထားလိုက္သည္
ခ်ယ္ရီအပင္နားမွာေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ဖက္ေနသလိုအိပ္ခန္းရဲ႕ကုတင္မွာအနားယူေနတဲ့အမည္မသိေကာင္ေလးလည္းႏိုးထလာေလရဲ႕ဆက္ရန္.......
YOU ARE READING
သစ္ခြအ႐ွင္သခင္(ရပ္နား)
Historical Fictionစစ္သူႀကီး ႏွင့္ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာနတ္မ်ဴ ိးႏြယ္စုဝင္တစ္ဦးတို႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းတရား