Unforgettable

Hoofdstuk 3

aan het einde van de avond zijn Niall en ik niet van elkaar af te slaan, volgens mij ben ik nog nooit zo erg verliefd geweest, als ik zijn lach zie word ik helemaal weak inside, ik kan het gewoon niet aan.

Perrie en Zayn besloten om even weg te gaan omdat ze nog wat 'prive dingen' te bespreken hadden, toen ze weg gingen gaf Perrie me nog een knipoog, harstikke overdreven, alsof niemand het door had. 

we deden vrij weinig we waren aan het praten over wat we leuk vonden en gewoon over ons leven tot nu toe, totdat hij naar beneden keek en begon te blozen, ik heb hem nog nooit zo verschrikkelijk schattig gezien. 

toen hij weer op keek, keek hij recht in m'n ogen, hij pakte mijn hand en dat was het moment dat ik wegsmelte, mijn liefde voor hem versterkte bij de seconde dat ik bij hem was, ik wou nergens anders meer zijn dan bij hem.

ik keek hem in z'n ogen en we bogen voorover, ik voelde zijn warme adem tegen mijn gezicht en toen voelde ik ze zacht lippen tegen de mijne. 

op een of andere manier voelt het vertrouwd, alsof ik hem al jaren elke dag een kus geef, weird..

hij trekt zich terug van de kus en kijkt me aan in mijn bos groene ogen.

"wil je alstjeblieft mijn vriendin zijn ? ik weet dat we elkaar nog maar net kennen en dat het misschien een beetje snel gaat maar sinds ik je heb ontmoet ga je gewoon niet meer uit mijn hoofd, ik kan niet stoppe met denken aan je." 

hij heeft het zelfde, holy mother of god..

ik blijf stil, hij schuift wat ongemakkelijk rond, "ik snap als je niet wilt, ik ben natuurlijk niet knap genoeg voor je en-" 

ik  ondebreek hem met nog een kus, "ik zou niets anders willen Niall" fluister ik in zijn oor als ik weg trek. 

hij lacht naar me, en geeft me een stevige knuffel.

-

dit is dedicated to @Ziallgirlxx je hebt me heel erg blij gemaakt, ik hou erg veel van je ook al ken ik jou niet en ken je mij niet, je story's zijn geweldig en stop er nooit mee <3

sorry voor het niet updaten voor zolang maar ik heb niet echt zin om verder te gaan met deze story, dus ik ga hem stoppen, dit verhaal is nogal boring, en ook voel ik me te depressed om verder te gaan hiermee.

ik stop waarscheinlijk met schrijven en ik delete dit verhaal, ik heb er geen zin meer in, niet in schrijven, in al het gezeik, en in alle rude comments die ik waarscheinlijk krijg, geen zin meer in leven.

het is allemaal teveel dus ik wil niet meer verder.

bedankt iedereen die het wel heeft gelezen, en sorry dat ik jullie tijd heb verspilt,

Of all the goodbyes, the kind which hurts the most is the one you rears never heard... but your heart knows it is already being said.

bedankt,

xx Janna