Τον ακολούθησαν πολλές φορές στα σκοτεινά δρομάκια του Λονδινου και πάντα τον εχανα σε κάποια σκοτεινή στροφή.
Το πρόσωπο του κρυμμένο σε μία κουκούλα, τα ρουχα του πάντα μαύρα και τα βήματα του αθόρυβα ένα μυστήριο που έπρεπε να λύσω.
°~°~°~°~°~°~°~°
Βράδυ σαββάτου μεσάνυχτα, γυριζω σπίτι μετά από μία κουραστική μέρα στη δουλειά. Περπαταω στους σκοτεινούς δρομους του Λονδινου για να γυρίσω σπίτι. Όταν ξαφνικά τον βλέπω. Ο άντρας με την κουκούλα βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρομιο.
Πέρασα γρήγορα απέναντι και άρχισα να τον ακολουθώ προσεχτικά για να μην με κατάλαβα, σήμερα θα μάθαινε το ήξερα.
Τον ακολουθουσα αρκετή ώρα και δεν είχε καταλάβει, μπηκαμε στα σκοτεινά δρομάκια, στριψαμε πολλές φορές έχασα το μέτρημα. Έστριψε σε ένα σοκάκι τον ακολούθησαν, αδιεξοδο και αυτός πουθενά.
Κοίταξα τριγύρω, μάλλον πήδηξε το τοιχακι γυρισα να φύγω και στεκόταν πίσω μου, με κοιτούσε , χαμογελούσε σατανικά και με πλησίασε έβγαλε ένα στιλέτο απο την τσέπη του.
Μου είπε: Αν θέλεις να με ακολουθησεις κάντο και με μαχαίρωσε.
