If This Was A Movie (One-Shot)

Sequel

    Blood.

    Blood..

    Puro dugo.

   Yun lang ang nakita ko.

   Bago ako nawalan ng malay.

  Nagising ako sa isang puting kwarto.

Puting kisame. White walls. Tumingin ako sa gilid. Puti ang kurtinang nakatakip sa bintana.

   Nakahilata ako sa isang puting kama na may nakapatong saking puting kumot.

    Puti. So I guess buhay pa ako.

   Oo, di pa ako patay.

    Walang katao-tao. Mukhang wala pa atang nakakaalam.

     Biglang may pumasok. Ang ingay nya.

   "Azey beeeeeeb!!! Sorry!!! Huhuhuhu!!" sigaw ni Laureighn sabay yakap sakin.

   "Ang ingay mo" sabi ko.

   "Sorry Azey!!! Sorry talaga!!"

   "Aish!! Ang ingay mo!! Wag ka ng makipagplastikan! Just stop the dare!!" sigaw ko.

    Napatigil sya. At yumuko. And there, I saw anger in her eyes.

   "So alam mo pala? Such a good actress. Nagkakalokohan lang pala tayo dito!!" sabi nya sabay walkout.

    Psh. Pake ko sa kanya?

    Umupo ako. Napansin ko yung benda ko sa ulo. Mga sugat sa braso at binti.

    So far ayos naman ako.

    

   Pumasok naman ang doktor.

   "Good day Miss Cayabyab" she greeted me. What's good in the day if you can see what happened to me?! Duh.

    "So Ms. Okay ka naman.All you need is rest nalang. You will have to stay here for 3 more days para maobserbahan yung mga sugat at pilay mo." she said.

    "Bakit kailangan pang iobserve eh pwede namang bumalik na lang ako after 3 days?" I tried asking politely.

    "If that's what you want, you can call your parents para bayaran na yung bill at ma discharge ka na." she said.

   "Uhm. Can I borrow a phone or something to call them?" I asked

    "Sure. Here use my phone."

   She handed me her phone and I dialled Mom's number.

  Me: Mom...

  Mom: Ay ikaw bata ka!! Asan ka ba hah? Anong room mo? Naku!! Alalang-alala kami sayo!! 3 araw ka na naming hinahanap sa ibat ibang ospital!!

  Me: Sorry mom.  Nasa *eng* hospital po ako. Room 426.

Mom: Osige!!!Pupunta na kami dyan ni Daddy!

   "Miss, how many days n po akong tulog?" I asked.

  "Oh yeah. 3 days ka nang tulog. Hinahanap na nga din namin yung mga relatives mo para---"

    "Stop. I just asked how many days akong tulog at wala ng iba." I said.

    "Aaaaaazey ko!!" sigaw ni mom

  "Ma!! Ang ingay nyo po!!Pa!! Paano nyo ba nakakaya kaingayan ni mommy?!" I. asked papa na kakapasok lng ng room.

  "Mahal ko yan eh" sagot ni papa. Umakyat naman lahat ng dugo ni mommy sa mukha niya.

  "Yuck!!! wag nga Pa!! Nilalanggam ako!! Kadiri you know?!" I said then laughed.

     "Naku! Oy, beb, babayaran ko na yung bill ha(?) at ng madischarge na si Zey." paalam ni papa.

    "Oo na! Layas!" taboy ni mom kay papa.

     Umirap naman si Papa kay mom.

   Umalis na din si papa at umupo si mom.

    "Azey ko.. Ano bang nangyari?Bat ka nasagasaan?" malumanay na tanong ni mom.

    "M-mom. I-i saw Chris kissing Black nung pauwi ako... A I - was hurt that time kaya tu-tumakbo ako pero na-nasa highway na pala ako kaya nasagasaan ako." I answered.

    Akala ko, kaya ko na. Di pa pala. Ang sakit pa din.  I cried silently habang kino-comfort ako ni mom

      Pumasok si papa kaya tumigil ako. Nasabi na din nyang makakaalis na ako.

***1 Year After

    It takes time to move on.

     Saying move on is easy but doing it is harder than I thought.

     But look at me now, I finally moved on.

    

     Andami ding nagbago sa buhay ko. Umangat  yung buhay namin ng family ko. Graduate na ako ng university at since mahilig si Mom sa foods na niluluto ko kaya nagpatayo ako ng simpleng resto slash cafe. May friends din ako like Kyla na chef sa resto ko.

      "Azey? Okay ka lang? " tanong ng isang chef slash friend sa resto ko. Azey lang tawag sakin since rule ko yun. Masyadong formal pag may Miss.

     "Yeah, Kyla. Tara, samahan mo na ako kumain." aya ko. Closing na din ng cafe ngayon since 10 pm na. Until 10 pm lang kasi yung resto cafe.

    "Okay Azey. Wait lang." paalam nya at umalis.

    Nakatanaw ako sa labas ng cafe.

May mga reporters kasi kaya dito ako matutulog. May mga rooms kasi dito for my chefs and waiters/waitress kapag sobrang late na.

      "Azey. Lezz eat na." Nagnod ako at sumunod sa kanya.

      "May bago na ba Aze? " tanong saken ni Kyla. Medyo natigilan ako. wala pa. Pero doesn't mean na hindi pa ako nakamove-on

     "Nganga Kyles" sabi ko.

     "Di pa nakamove on si Miss Aze?" hirit nya.

     "Alam mo Kyla! Ang chismosa talaga! Hambalusin kita dyan eh!! Pero srsly, wala pa talaga." sabi ko.

                I'm just thinking bakit ang tagal nung bago? I mean, I can wait pero isn't a year enough? Nakamove-on na din naman ako diba?

                Aish! What am I thinking!!

                      I don't care. All I know is I'm ready to fall inlove again. 

                        And I drifted to my sleep.

***

A/N: Sobrang tagal na sequel? Sorry. Took me a week to finish this one. Bitin ba? Sorry but there's no more sequel.Anyways, thanks for reading. Hope you enjoyed.

-liah