Why is love so difficult

~8~

(Lotta's pov)

Ik zit in de les en ja hoor daar komt Rein aangelopen. "klas dit is onze nieuwe leerling Rein van Mainstreet!" zegt onze mentor. Al mijn vriendinnen beginnen te gillen maar ik niet ik kijk hem alleen maar lachend en vriendelijk aan. "waarom gil je in gods naam niet?" zegt me vriendin blij maar ook nog vragen. "i dont know" zeg ik dan maar om mijn vriendinnen het niet te laten weten dat ik Rein al ken. "Rein ga maar naast Lotta zitten" zegt onze mentor. Mijn vriendinnen kijken me jaloers aan. "heyy" zegt rein lachend "hey, ik heb je gister niet meer gezien?" zeg ik dan. de mentor kijkt dan vragen naar ons "Lotta wil je wat met de klas delen?" ik weet niet wat ik moet zeggen en dan weet ik wat maar er is me iemand voor "sorry meneer het komt door mij." zegt Rein dan. de mentor knikt en gaat verder met de les. Rein pakt een klad blokje uit mijn tas en ik kijk hem vragen aan. hij schrijft er in en als hij klaar is met schrijven schuift hij het naar mij toe. Ik schrijf terug en zo gaat het een tijdje door. *tringg tringg* galt het door het gebouw. Als ik uit het lokaal loop hoor ik me naam roepen. "Lotta Lotta" roept Rein achter me "Jaa?" vraag ik. "Zal ik een stoel voor je vrijhouden?" vraagt rein met zijn super super super mooie glimlach. "nou uhm ik had al met een aantal vriendinnen afgesproken" Zeg ik Rein zegt dan "ow okee" en hij loopt treurig weg. "wacht Rein je kan wel bij ons komen zitten" roep ik hem achter na. hij draait zich om en lacht dan ook wacht hij op ons en we lopen met z'n alles naar een tafel. de laatste bel gaat van de dag. "Ey Lotta heb je zin om vandaag met me mee te gaan naar huis?" vraagt Rein. "ow jahoor!" Zeg ik met een lach.