Arvin and I

ARVIN AND I

GENRE: ONE SHOT STORY

ALL RIGHTS RESERVED © 2012 by MNotYourOrdinaryGirl

We're too young to enter into a relationship.

I've been committed without my parent's consent.

I thought that would be easy but it's a big no no.

He let me go, I allow him so.

After some years, would he come back to the one who hurt him so bad?

(c)MNYOG//

[Dixie’s Note: enjoy ^__^ inayos ko lang.ahaha XD kapag may mali pa din, bugbugin niyo na ko.keme.ahaha.lol]

“So you saw him finally yesterday??” pag-uusisa ni Madge sa’kin.

“Uh? Yup” matipid kong tugon then I sip a little bit of my hot chocolate and bite on my favourite chiffon cake.

I was having a shopping that time nung makita ko siya ulit. It’s been 10years, 5 months and 8 days since the day we took our paths separately. He's my ex. Arvin is my ex, my first boyfriend, first love and I wished to be my last but definitely it didn’t happen. He still maybe at my side if I don’t give him fvucking reasons to leave. Yeah, it’s my fault. I’m absolutely selfish.

“So what did you do? Tinawag mo ba?” tanong niya ulit sa’kin.

I stir my hot chocolate as I answer her question “hindi, but our eyes met”

Madge’s small eyes get bigger as I delivered those words “woooah. As in? after that?” then she pulled herself closer to me.

“Umiwas na ko ng tingin” mahina kong sabi.

Mukhang masaya na siya ngayon at mukhang maayos naman siya nung nakita ko siya. Actually im already staring at him for several minutes to assure na hindi nga ako namamalik mata na siya nga iyon.

Mga 15 steps lang ang layo ko sa kanya nuon. Tumangkad pa siya lalo, gumwapo at gumanda ang dating payat na pangangatawan niya. Ang mga mata niyang maamo at mapanuyo ay ganuon pa rin tulad ng dati. Namiss ko siya. Malaki ang naging improvement niya physically, that boy with a thin body is now a man in a good shape.

Sa itsura niya kahapon eh mukha siyang professional. Black leather shoes, slacks, blue polo and backpack. Siguro nga ay manager na siya ngayon sa isa sa mga bangko dito sa pinas. Ang huling balita kasi na napag-alaman ko sa kanya ay nag-take up siya ng banking and finance na course sa Pristine University.

Suddenly, bigla siyang napatingin sa direksyon kung saan ako ay naroon, our eyes met pero agad ko ding iniwas ang tingin kong yun and I walked away from him. I felt nervousness at dahil sa sobrang kaba ko ay naiwan ko yung mga napamili ko.

Hindi ko pa din kayang harapin ang multo ng nakaraan ko. I impaired that man badly because I’m egocentric.

Muli ay nagbalik sa alaala ko ang mga nangyari dati.

“Nak, wag ka muna magboyfriend ha! Aral muna”

That was the thing na laging nireremind sa’kin ng mom ko, ang hindi muna pagboboyfriend. Bata pa ang isip ko nuon at hindi ko naiintindihan kung bakit ba bawal? Pero dahil open ang mom ko sa’kin ay ipinaintindi niyang pilit kung bakit nga ba hindi pupwede ang ganuon sa murang edad ko.

“Ang pagboboyfriend Mara ay hindi minamadali, kung kayo talaga para sa isa’t isa, e kayo talaga. Bata ka pa Mara, gusto ka lang din naming protektahan. Ayaw ka naming mapasama. Ayaw ka naming makitang maghihirap kinalaunan ng dahil lang sa pagtahak ng maling daan. Hindi naman masama ang magboyfriend, pero sa ngayon anak, mag-aral ka muna. Para din naman sa’yo iyan. Maniwala ka sa’kin, hindi mo kailanman magagawang pagsabayin ang dalawang bagay”