Untouchable

//19//

Απουσία

Μια τόσο μικρή λέξη
Με μια τόσο μεγάλη σημασία
Και ένα μεγαλύτερο συναίσθημα.

Δεν μ'αρέσει να την χρησιμοποιώ,
με τρομάζει.

Έχει μεγάλη δύναμη στους ανθρώπους.

Όταν εμφανίζεται, τα πάντα καταστρέφονται.

Και πρώτα απ'όλα στην φύση.

Όταν απουσιάζει ο ήλιος, δεν υπάρχουν καρποί.
Τα ζώα πεινάνε και οι άνθρωποι δεν έχουν πολλές επιλογές.

Όταν απουσιάζει η βροχή, τα φυτά ξεραίνονται.
Καίγονται κάτω από τον καυτό ήλιο και αργοπεθαίνουν.

Και ύστερα,
αυτή την πονεμένη λέξη
την συναντάς στους ανθρώπους και στα συναισθήματά τους.

Όταν λείπει ο έρωτας, ο άνθρωπος μαραζώνει.
Κλείνεται στους τοίχους του πνεύματος και περιμένει το άπειρο.

Όταν λείπει η φιλία, η αγάπη, η καρδιά δεν λειτουργεί σωστά.
Κάποιους χτύπους χάνει και κάπου κάπου ξέχνα να ζωντανέψει.

Τώρα που λείπεις όμως εσύ;
Τι να την κάνω την φύση και τους ανθρώπους;

Τι να κάνω τον ήλιο που μου φωνάζει για ζωή όταν δεν είσαι εσύ μέσα;

Τι να κάνω την βροχή όταν δεν παίζουμε από κάτω της σαν μικρά μωρά;

Τι να κάνω τον έρωτα και την φιλία;
Εσύ ήσουν!

Ήσουν ο Ουρανός και η Γη μου.

Στην γη πατούσε το κορμί σου και στους αιθέρες το πνεύμα σου.

Προχθές, έφτιαξα εκείνο το γλυκό του κουταλιού που λατρευες να τρως.
Το ύψωσα στους ουρανούς και σε είδα να γελάς.

Ελπίζω η Παναγιά να είναι καλή μαζί σου, κι ας μην πίστεψες ποτέ σε αυτήν.

Να με θυμάσαι,
κι άσε εμάς να ζούμε πλάι στην απουσία σου.

-Μια ματωμένη μάνα στον τάφο του ανδρός της.