The trued behind big blue eyes

Lonely but happy

Ze loog ook tegen vrienden dat ze werk had maar de echte waarheid kende ze niet. Uit schuld at ze meer en meer, stopte een tijd met seks. Ze wist dat ze nooit uit een gezonde reden seks heeft gehad en wou dat veranderen maar hoe, ze zat vast. Vast in haar eigen leugens en verwoestend leven, ze was pijn zo gewoon geworden. De kilo's begonnen er ook alleen maar bij te komen, ze voelde zich lelijk en dik. Ze deed verder alsof alles goed ging, alles super was. Maar een jaar ofzo later brak ze, nu echt. Ze weende en weende, onophoudelijk, ze wou dood want dit ging ze niet meer goed krijgen.

Vier jaar later, 35 kg zwaarder en 1 jaar intensieve groepstherapie later gaat het op mentale vlak veel beter, de dingen die vroeger gebeurde kon ze beter plaatsen en begrijpen. Maar seks was nog iets gevoelig. Moest ze nu seks mijden voor de rest van haar leven? Hoe kick je af van seks? Het negeren? Zoveel vragen maar weinig antwoorden. Een seksuoloog kon ze niet betalen en de therapeut negeerde de vraag, waarschijnlijk omdat het zo gevoelig ligt.

Heel haar leven heeft ze haar eigenlijk laten gebruiken, voor hun genot en zo was zij minder alleen en eenzaam. Ze moest nee leren zeggen dus dat deed ze.

Maar dagelijks kreeg ze 'zagende' mannen te horen, maanden lang maar ze hield vol. Maar ze had het moeilijk, ze trok mannen hun aandacht door over seks te beginnen en nu? Had ze niks, geen gesprekstof. Ze drongen wel aan, in begin gaf ze toe maar nu niet meer. Ze bleef sterk maar het nadeel was dat ze alleen en eenzaam achter bleef. Alleen het gevecht om seks terug op een gezonde manier te kunnen doen, alleen het gevecht tegen eetbuien, tegen depressieve buien, tegen veel onbegrip van vrienden en van buitenstanders.