KARANLIK

 Genç adam tenha sokakta telaşsız adımlarıyla ilerlerken gök bir kez daha gürledi. Yağmur bulutları tüm kinini kusmak için adeta toplanıp, güçlerini bireştiriyordu sanki. 

 Siyah paltosunun yakalarını ensesine siper etmek için kaldırdı ve daha sonra, çiseleyen yağmur damlalarını önemsemeden sigarasını yakarak dolgun dudaklarına yönlendirdi. O geceden sonra ilk kez, büyük bir açlık çekiyordu genç adam yağmura. İçindeki ateşi söndüremezdi belki ama, bir nebze dindirirdi. 

Sigarasının dumanı geceye karışırken kısalan gündüzlere şükretti. Onun geceye ihtiyacı vardı, kendisi gibi koyu, kendisi gibi lekelenmiş geceye. 

Telaşsız adımları biraz sonra kurbanının her zaman uğradığı mekana yönlenirken dudaklarından bir ıslık döküldü. Bok gibi parasını bu fahişelere yediriyor, demek. 

İç sesiyle konuşurken mekanın yavaş yavaş dolmasını bekliyordu. Mekan, çarprazında kalacak şekilde duruyordu, durağın bankına oturmuş, varla yok arasında yağan yağmurun hiç farkında değilmiş gibi sigarasından derin nefesler alıyordu.

Gözü kapıdaki hareketliliğe takılmıştı, adamı gelmişti. Son model arabadan kendisi gibi yüzü gülmez, sert mizaçlı kız arkadaşı da indiğinde kaşlarını alayla kaldırdı. Yanında  ne zamandan beri sürtüklerini dolaştırır olmuştu?

Adam, genç kıza doğru elini uzattığını ve zorla tutturduğunu gördüğünde içten içe eğleniyordu. Bu seferki kızı sert çıkmıştı, ha?

Dudaklarında ölümün tadında ve gecenin karanlığında bir gülüş canlanırken, "Bu iş daha da eğlenceli bir hal almaya başlıyor." diye mırıldandı. Minik oyununa bu sert kızı da katacaktı.