Short Story
“I love you mahal na mahal kita ganyann ang pag-ibig ko sa hirap at saya’y makakasama mo ako’y iyong iyo wala nang papalit… mananatili ka sa puso ko.”
Ang kanta ni Willie Revillame na nagpatibok ng aking puso ay narining ko na naman. Naalala ko tuloy si Vaness. I love you, mahal na mahal kita kaya kong ibigay sayo ang lahat pati buhay ko , patutunayan ko sayo, Iyon mismo ang mga katagang lumabas sa labi niya. Tatlong taon na pala ang nakararaan mula nang tuluyan kaming pinaglayo ng tadhana. Matagal na pala mula nong huli kaming mag-usap. Tatlong taon na ang nakalipas but still I can’t move on eh. Napakalalim ng
sugat na dinulot nito sa aking puso.
Si Vaness, ang pinakaunang lalaking nagpatibok ng aking puso. Minahal ko siya ng lubos at tapat. Ginawa ko ang lahat upang tumagal an gaming pagsasama(babae isang babae and nagging dahilan). Nasira lang ang apat na taong relasyon. Oo, dahil sa isan g babae, sabihin na nating mas higit pa sa akin…. Nasira narin ang “I love you ” na pinang hahawakan ko. Magmula no’n tinaga ko sa baton a na di na iibig pang muli. Kaya lang dumating si Ken.
I could still reminish the way I got to know him. It was my first day in my college school. Nakaupo ako sa isang bench malapit sa fountain. Nakahawak ako ng papel at hinahanap ang aking unang klase. It was a 8:30 – 9:30 class at room6. Isa akong bagong studyante, a transferee to be exact. It was freakin obvious that I don’t know where’s Room 6. Nang tumayo na ako ay ay umupo sa aking tabi. Tiningnan ko siya at nginitian ko. But I was so upset coz he don’t even bother to do the same way to smile at me too. “Excuse me where’s Room 6?” I ask. “There” he shouted without looking at me, sabay turo sa kaliwang banda ng building. Pinasalamatan ko siya at nagumpisang akong maglakad. Sabi ko na lang sa sarili ko” grrr suplado… I went to Room 6 the instructor was almost there.
Our instructor dismissed us late. Kaya kailangan kong magmadali upang makahabol sa aking susunod na klase. As I was running, suddenly I bumped into a hard masculine body. “Ah…Ouch” at nahulog ang gamit ko. “Miss Im sorry”…. A familiar voice said. Oo siya ang lalaking napagtanungan ko kanina. “Its alright!” I answered. Then he just stared at me and run away ni di man lang niya pinulot and aking mga gamit. Pero okay lang , I told myself. “May araw ka rin suplado hambog”. I went to my next subject as usual the instructor was already there. Na late ako ng 15 minutes. Pumasok ako at binate ang guro. Halos wala nang maupuan pwera lang sa pinaka likod na parte malapit sa bintana. I sit on the second to the last chair which was near the window. Pagkaraan ng ilang minuto , someone entered the room at umupo sa aking tabi. Tinanong ko ang sarili ko. Is this really God’s will? O nagkataon lang na nangyayari ito? The man sitting beside was he again. What a coincidence I just whispered. Habang lumilipas ang araw at sandali. Unti-unti kong na-realize na mali ako sa pagkakakilala kay Ken! Ika nga nila ‘first impression last, I learned.
Sa katunayan , siya ay may good sense of humor na gentleman. Halos lahat na yata ng katangian na hanap ng babae sa lalaki nasa kanya na. medyo gwapo at may tinaatago ring talino. I’m happy when I’m with him. Naging close kami at mas higit na nagkakilala. He treat me as his bestfriend and same as through with me. Pero nang tumagal ay nahuhuohg na ang loob ko sa kanya higit na sa kaibigan ang feelings ko. But I’ve been still casual for the reason that baka mawala aming samahan bilang magkaibigan.
At dumating na nga ang point na nanligaw siya. Nagtapat sia sa akin “I love you”…. ….. I love you na naman . I doubt , for I don’t want to spend a lot of tears once again. Natatakoot ako nab aka mapag iwanan akong muli. Napag isip- isip ko na total totoo at sincere ang kanyang pagmamahal, sinagot ko siya. Nagdaan ang mga araw,buwan na kaytamis ang pagmamahalan and I assume na wala itong hangganan. Naging maligaya ang aming pagsasama. Ngunit , as same as my first. I didn’t expect that my happiness would end again soon.
