Tuesday,
Tahimik ang paligid dahil alasingko pa lang ay umalis na ako samin. I didn't want my day to be disrupted dahil may exam pa ako. I let out a sigh and continued walking, nagulat ako ng someone spoke behind me. "Ang aga mo naman." ani niya. Napatingin ako sa mukha niya muntik na akong himatayin ng makita ang mukha ni mattew. "You are suspicious."
"Why? No I am not."
"You are trying to avoid me do you? haha." sabi niya habang natatawa
"Good morning ara!" ani niya. hindi ako makapaniwalang na andito siya dahil sobrang aga pa.
"K-kanina kapa rito mattew?" tanong ko.
"Actually kakauwi ko lang and I am kind a tipsy, gusto mo let's get some coffee yun na rin date na tin because someone requested to me na huwag sana gabi ang date natin." sabi niya.
Napatingin naman ako sa relo ko para malaman kung anong oras na. Maaga pa naman at tingin ko mas mabuti na kung papayag ako kesa magpagabi pa ako mamaya. "Sure saan ba tayo?" pagpayag ko.
"What time class mo?" he ask.
"Around 10 pa naman." ani ko.
"What!? tas ang aga mo ngayon haha kumain kana ba ng breakfast?" tanong niya umiling na lang ako na nagpatawa sakanya. "Let's go sa tagaytay, kape tayo." ani niya na nagpalaki ng mata ko.
"Tagaytay malayo yun diba?" ani ko.
"You know, Ara, I sort of have access to a private railway. Haha, no worries, we'll make it in time." natatawang sabi niya. Nakasakay na kami sa sasakyan nakahawak lang ako sa seatbelt ko dahil sa bilis magpatakbo ni mattew. Gosh! Help me lord mamatay ata ako sa bilis nito. "So how's your date with jonald, you like it?" he ask suddenly kanina pa kasi kami tahimik tumango na lang ako.
"His nice actually I like to be his friend." ani ko na nagpatawa sakanya.
"Good, friends would be nice." he said. "Hayaan mo na yung hapon na 'yon hindi ko siyang gusto maging topic natin haha." he laughed napangisi na lang ako.
"Hapon?"
"Hindi niya na kwento sa 'yo half- no I was wrong." napakunot na lang ako ng noo I know his hiding something pero wala naman akong karapatang tanungin siya ng mga personal na bagay.
"M-mattew." ani ko. "Mattew pwede bang itabi mo muna sa gilid." ani ko agad naman nitong itinigil ang sasakyan tinanggal ko na ang seat belt ko at akmang lalabas.
"May masakit ba sayo?" tanong niya umiling naman ako bilang pagtanggi. "Dalhin na kita sa hospital?" he ask.
"No I'm good I just need to ko sa rest room." nahihiyang ani ko.
"Such a cutie kaya pala bumaho kanina-
"Hindi ah, ah nakakahiya." ani ko at nagmamadaling bumaba. Pagkatapos kong pumuntang banyo ay bumalik na rin ako agad napayuko na lang ako ng makitang natatawa si mattew na nakatingin saakin.
Huminto na ang sasakyan ni mattew. Napatingin naman ako sa labas. "Where here tara kape na tayo." ani ni mattew habang inaayos ang sarili.
"Masarap dito promise." nakangiting sabi niya saakin. "The best coffee!" he said.
"Thank you for bringing me here I never been here sa tagaytay." ani ko habang tinitignan ang magandang tanawin. I missed all of life's opportunities because of that accident halos kalahati ng pangyayari sa buhay ko ay nalimutan ko na.
"Wow, thank you haha actually I like you." sabi niya saakin. Napangiti na lang ako, alam kong iibahin nila ang magiging buhay ko dahil sa pagkakaibigan mabubuo namin. "Dang this is fun." natatawang sabi ni mattew nginitian ko na lang siya. "You're so soft I like you, you saved my friend. Come here let me give you a hug." sabi niya na bukas ang brasong hinihintay akong lumapit sakanya. Napakamot na lang ako sa ulo habang siya ay tumawa ng malakas. "You like Liam do you?" tanong niya na nagpatahimik saakin. Natapos na kaming magkape ni mattew at bumalik na rin kami sa eskwelahan. Kailangan ko pang tapusin ang araw sa school dahil may exam akong kailangang ipasa. Napahaba kasi ang kwentuhan namin ni mattew dahil panay ito kwento ng kalokohan nila ni liam. Again, I was genuinely happy I never taught I would be happy with someone again.
