CİNLERİN OYUNU

BÖLÜM 1

Çocuklar karanlıkta büyüklerin görmediği şeyleri görebilirler işte ben de annemin hastalığını böyle keşfettim.

Herşeyin değişeceği  o sabah erken kalkmıştım.Herkes bir telaş içindeydi  annemin başına toplanmışlardı.Sanırım annemin migren dediği şey yeni evimizde de peşini bırakmamıştı.Ama umursamadım sonuçta bu duruma alışmıştım.Bende yeni evimizi keşfetmeye karar verdim.Arka bahçeye geldiğim zaman büyük bir kuyu gördüm.Sanki birinin onu keşfetmesini bekliyor gibiydi.Önce gidip gitmeme arasında kaldım.Ama karnımın acıktığını fark edip eve geri döndüm.

Saatler sonra hava kararmıştı.Gece tüm sessizliğiyle ortadaydı.Merdivenlerden aşağı indim.Annemin boşgözlerle  televizyona baktığını gördüm. Ne izledigine bakmak için yanına yaklaştım ama televizyon kapalıydı.

-Herkes nerde ?

Bana başını aniden çevirdi ve hiçbirşey demeden oradan uzaklaştı.Bunu biraz garip bulmuştum çünkü annem kibar bir insandı. Anlaşılan babam evde yoktu.Evde sadece annem ve ben vardım.Yorgun olduğumu fark edip odama gittim birazcık dinlenmek iyi gelecekti. Tam uykuya dalarken gardolabın kapısının hizlica açılıp kapandığını duydum karanlığın sessizliğinde adımın yavaşça tekrarlandıgını duydum sanki biri beni uyutmamaya kararlıydı.Sesler kesildi ve merdivenlerden tıkırtılar gelmeye başladı.Annemin kalktığını düşünüp onun yanına koşmaya başladım karanlıkta belirsiz bir siluet gördüm.Ama bu kesinlikle annem değildi.