Vee yıllar sonra karşımdaydı...
Evet,o buradaydı.Arkadaşlarıyla kapının önünde selamlaşıyordu.
Ne yapıcaktım?Neden gelmişti?
Offf beyinsiz kız ne demek niye gelmiş.Gelmiş çünkü ailesi burda,gelmiş çünkü arkadaşları burda,gelmiş çünkü evi burda.
Yine saçmalamaya başlamıştım.Düşüncelerden sıyrılıp kendime geldim.
Yoo o delici mavi bana bakıyordu.Kapıya doğru ilerlemeye başladım yanına geldiğimde duraksadım;
"Hoşgeldin burak,nasılsın?"dedim.
"Biran sadece uzaktan bakıcaksın sandım biricik :)"dedi ve biranda kaslı kollarıyla beni sardı.
Titriyordum.Kısa bir şok geçirdim ve sarılmasına karşılık verdim.
Ahh burak neden sana olan hislerimin farkında değilsin?
Ayak üstü biraz sohbet ettik.Faceyi artık kullanmıyormuş,numarasını değiştirmiş.
Bla Bla Bla
Boş düşünceler arasında kendimi yatağa attım.
Dingdong dingdong
"Oo burak hoşgeldin yavrum."
Evet biz burakla aynı mahallede oturuyoruz.
"Nasılsın minecim?"
Ahh ne sevimli kadro tamam bok kafalı minede geldi.Annemin seslenmesiyle aşşağıya indim.İnmek istemiyordum.Onu görmeye dayanamıyordum.
Kısa süreli bir sohbetin ardından kalkmak için izin istediler.Burak babama dönerek;
"Eslem bu akşam bizimle kemal amca,merak etme bana emanet."
Şoktaydım.Buda neydi şimdi.
Bu bölümde bitti :) kocaman :*
